- Lykilorð:
- Endurgreiðslukrafa
- Leigusamningur
- Trygging
- Skuldamál
D Ó M U R
Héraðsdóms Reykjaness fimmtudaginn 6. desember 2018 í máli nr.
E-629/2018:
John Quayson Quayson
Josue Martin Moncada Ruiz
(María Klara Jónsdóttir hdl.)
gegn
Reyni Daða Hallgrímssyni
(Elva Ósk Wiium hdl.)
Mál
þetta var þingfest 27. júní sl. og dómtekið 29. nóvember sl. Stefnendur
eru John
Quayson Quayson, kt. 000000-0000, og Josue Martin Moncada Ruiz, kt. 000000-0000,
sem hvorugir hafa lögheimili á Íslandi. Stefndi er Reynir Daði Hallgrímsson,
kt. 000000-0000, Glitvöllum 34, 221 Hafnarfirði.
Stefnendur krefjast þess að stefndi verði dæmdur til
að greiða stefnanda John Quayson Quayson, kt. 000000-0000, 310.000 krónur ásamt
dráttarvöxtum samkvæmt 1. mgr. 6. gr. laga nr. 38/2001 frá 3. nóvember 2017 til
greiðsludags. Allt að frádreginni innborgun þann 22. nóvember 2017 að fjárhæð
70.000 krónur sem dragast skuli frá skuldinni miðað við stöðu hennar á
innborgunardegi.
Að stefndi verði dæmdur til að greiða stefnanda Jouse
Martin Moncada Ruiz, kt. 000000-0000, 150.000 krónur ásamt dráttarvöxtum
samkvæmt 1. mgr. 6. gr. laga nr. 38/2001 frá 3. nóvember 2017 til greiðsludags.
Allt að frádreginni innborgun þann 22. nóvember 2017 að fjárhæð 70.000 krónur
sem dragast skuli frá skuldinni miðað við stöðu hennar á innborgunardegi.
Þá krefjast stefnendur málskostnaðar úr hendi stefnda
að viðbættum virðisaukaskatti samkvæmt mati dómsins, en málskostnaðarreikningur
verður lagður fram við aðalmeðferð málsins ef til kemur.
Stefndi krefst aðallega sýknu af kröfum stefnenda en
til vara að fjárkrafa stefnenda verði lækkuð. Þá er krafist málskostnaðar.
Málavextir.
Þann
1. nóvember 2017 gerðu stefndi og Linda Chinyese Anizoba með sér skriflegan
leigusamning þar sem Linda tók á leigu 86 fermetra fjögurra herbergja íbúð að
Glitvangi 34 í Hafnarfirði. Samkvæmt stefnda er um einbýlishús að ræða en
stefndi hefur útbúið aðra íbúð í húsinu sem hann leigir út. Var leigugjaldið
fyrir hvern mánuð 220.000 krónur sem skyldi greiða fyrirfram 1. hvers mánaðar
inn á bankareikning 537-26-9446. Var umsamin trygging fyrir vanskilum og skemmdum
ákveðin 440.000 krónur. Í leigusamningnum kemur fram að leigjanda sé óheimilt
að framselja leigurétt sinn. Samkvæmt stefnda kvaðst Linda ekki hafa íslenska
kennitölu og gæti því ekki lagt húsaleiguna inn á reikning stefnda í eigin
nafni og samkvæmt stefnda hafi vinnuveitandi hennar staðfest í áheyrn stefnda
að ef leigugreiðslur skiluðu sér ekki myndi vinnuveitandi hennar ábyrgjast
greiðslur. Undir leigusamninginn ritaði leigutaki og Sigrún Lilja
Guðjónsdóttir, eiginkona stefnda, sem umboðsmaður hans.
Stefnendur og stefndi, ásamt vitnum,
eru ekki sammála um málsatvik og framvindu málsins.
Þann 4. nóvember 2017 var lögregla
kölluð til vegna líkamsárásar að Glitavöllum 34 í Hafnarfirði og voru
stefnendur, Linda, túlkur og Rúmeni að nafni Nicu handtekin og færð í
gæsluvarðhald.
Í kjölfarið var stefnendum ekki
hleypt inn í íbúðina aftur. Samdi Linda við stefnda um að leigja íbúðina áfram
sem og stefndi samþykkti.
Í gögnum málsins liggur fyrir
bankakvittun dagsett 1. nóvember 2017 þar sem stefnandi John Quayson Quayson
lagði 460.000 krónur inn á bankareikning stefnda. Engin skýring er sögð á
greiðslunni. Þann sama dag tók stefnandi John út í peningum 310.000 krónur og
stefnandi Josue 150.000 krónur. Þá liggur fyrir bankakvittun dagsett 22.
nóvember 2017 þar sem 140.000 krónur eru greiddar inn á reikning Íslensku
lögfræðistofunnar og gefin skýringin Linda Chinyere. Að auki er bankakvittun
dagsett 1. desember 2017 að fjárhæð 440.000 krónur, greiddar inn á reikning stefnda og er
greiðandi North Is ehf. Að auki eru tvær bankakvittanir í framhaldi að fjárhæð
220.000 krónur, greiddar af North Is ehf. inn á bankareikning stefnda og ein
bankakvittun dagsett 2. mars 2018 þar sem greiðandi er Innocent Uch Nwadike og
viðtakandi stefndi.
Málsástæður
og lagarök stefnenda.
Stefnendur
byggja á því að komist hafi á bindandi leigusamningur á milli stefnenda og
stefnda og gildi húsaleigulög nr.
36/1994 um réttarsamband aðila. Byggja stefnendur á því að skilyrði bindandi
samninga séu ekki skriflegir samningar, munnlegir samningar séu jafngildir að
lögum. Þótt ekki hafi verið gengið frá skriflegum leigusamningi milli aðila, þá
hafi stefndi boðið fram húsnæði til leigu og stefnendur reitt fram
leigugreiðslu auk tryggingar og því beri að líta á sem svo að samningur hafi
stofnast milli aðila. Þar að auki kveði 1. mgr. 10. gr. húsaleigulaga nr.
36/1994 á um að ef vanrækt sé að gera skriflegan leigusamning þá teljist aðilar
hafa gert með sér ótímabundinn leigusamning og öll ákvæði laganna gildi um
réttarsamband þeirra.
Stefnendur byggja á því að stefndi hafi komið fram sem
leigusali og beri ábyrgð á endurgreiðslu þeirrar fjárhæðar sem greidd hafi
verið vegna leigunnar. Stefndi sé eigandi eignarinnar sem stefnendur leigðu og
hafi leigugreiðslan og tryggingarféð verið lagt inn á reikning stefnda að hans
kröfu. Enginn skriflegur samningur liggi fyrir og einu sýnilegu sönnunargögnin
um leiguna sé greiðslukvittun um millifærslu inn á bankareikning stefnda.
Stefndi sé af þeim sökum sá sem hafi komið fram gagnvart stefnendum vegna
leigunnar og beri með réttu ábyrgð á kröfu þeirra.
Stefnendur byggja á því að þeir hafi átt tilkall til
hins leigða húsnæðis þar sem þeir hafi greitt leigu fyrirfram líkt og ákvæði
húsaleigulaga nr. 36/1994 kveði á um. Slík ályktun sé í samræmi við meginreglur
kröfuréttar um efndir in natura og meginreglur samningaréttar um
skuldbindingargildi samninga. Háttsemi stefnda beri með sér að hann hafi rift
samningnum og meginreglur kröfuréttar um réttaráhrif riftunar kveði á um að þær
greiðslur sem þegar hafi farið fram skuli þá ganga til baka.
Stefnendur byggi á því að ekki hafi verið gætt að
ákvæðum húsaleigulaga nr. 36/1994 við útburð og riftun leigusamnings. Lögin
kveði með ítarlegum hætti á um réttarsamband leigusala og leigjenda, þ. á m.
hvernig standa skuli að uppsögn og riftun leigusamninga. Stefnendur hafi verið
bornir út án undanfarandi tilkynningar og meinaður aðgangur að hinu leigða
húsnæði en þessi framkvæmd sé í hróplegu ósamræmi við ákvæði laganna. Þar sem
stefnendur höfðu greitt fyrir leiguafnot sem þeir gátu ekki nýtt sér vegna
atvika sem rakin verða að öllu leyti til stefnda ber þeim síðarnefnda að
endurgreiða fjárhæðina að fullu.
Stefnendur byggja einnig á því að stefnda sé óheimilt
að halda eftir því tryggingarfé sem þeir hafi lagt fram. Stefnendur hafi ekkert
aðhafst í húsnæðinu sem hafi verið til þess fallið að valda tjóni á eigninni og
eigi því rétt á endurgreiðslu á allri fjárhæðinni. Samkvæmt 4. mgr. 40. gr.
húsaleigulaga nr. 36/1994 skuli leigusali svo fljótt sem auðið er, og ekki
síðar en innan fjögurra vikna, tilkynna leigjanda ef hann hyggst gera kröfu í
tryggingarféð, sbr. einnig 64. gr. laganna. Slík tilkynning hafi aldrei borist
og áttu stefnendur ekki kost á því að andmæla mögulegum staðhæfingum stefnda um
að þeir hafi valdið tjóni á húsnæðinu.
Einnig byggja stefnendur á almennum reglum
skaðabótaréttar um sönnun tjóns og 4. tölul. 1. mgr. 40. gr. húsaleigulaga nr.
36/1994 þar sem segir að ekki megi ráðstafa né taka af tryggingarfé án
samþykkis leigjanda nema endanleg niðurstaða liggi fyrir um bótaskyldu
leigjanda.
Stefnendur vísa til meginreglna leiguréttar og ákvæða
húsaleigulaga nr. 36/1994, einkum II. kafla, VII. kafla og XII. kafla. Einnig
er vísað til meginreglna kröfuréttar um efndir og réttaráhrif riftunar en þær
reglur fá m.a. lagastoð í ákvæðum laga um lausafjárkaup nr. 50/2000, sem og í
reglum um brostnar forsendur sem m.a. fá stoð í lögum nr. 7/1936. Þá vísa
stefnendur til meginreglna samningaréttar um skuldbindingargildi samninga og
almennra reglna skaðabótaréttar um sönnun tjóns tjónþola.
Krafa stefnenda um dráttarvexti er reist á ákvæðum
III. kafla laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu með síðari breytingum.
Málskostnaðarkrafa er reist á 130. gr. laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála og
krafa um virðisaukaskatt á málskostnað er reist á ákvæðum laga nr. 50/1988 um
virðisaukaskatt. Um samlagsaðild stefnenda í máli þessu vísast til 1. mgr. 19.
gr. laga um meðferð einkamála nr. 91/1991 og um varnarþing er vísað til 32. gr.
sömu laga.
Málsástæður
og lagarök stefndu.
Stefndi
krefst aðallega þess að hann verði sýknaður af öllum kröfum stefnenda en til
vara að dómkröfur verði lækkaðar verulega að mati dómsins. Þá krefst stefndi
þess að stefnendur verði dæmdir til að greiða stefnda málskostnað in solidum að
skaðlausu samkvæmt framlögðum málskostnaðarreikningi eða að mati dómsins, þar
sem tekið er tillit til virðisaukaskatts.
Stefndi segir að við gerð leigusamningsins
við Lindu hafi orðið að samkomulagi að hún greiddi stefnda 460.000 krónur sem
væri húsaleiga, 220.000 krónur, fyrir nóvembermánuð og 240.000 krónur sem hluti
af 440.000 króna tryggingu. Til viðbótar myndi Linda greiða Nicu, fyrrverandi
leigjanda, sem Linda þekkti, 200.000 krónur sem stefnda hafi borið að
endurgreiða honum. Með því hefði Linda fullnægt leigusamningum með því að
greiða 440.000 krónur í tryggingu. Hafi þetta verið gert til hagsbóta fyrir
alla aðila. Stefndi hafi verið upplýstur um að leigan kæmi ekki af reikningi í
nafni Lindu heldur frá vinnuveitanda leigjanda eða öðrum tengdum aðila. Því
hafi það ekki vakið upp neinar grunsemdir hjá stefnda að leigan/tryggingin væri
millifærð af reikningi annars aðila en Lindu, þ.e. af reikningi stefnanda Johns
og hafi hann verið í góðri trú um að greiðslan tilheyrði Lindu.
Það
var samkomulag milli stefnda og leigjandans Fanariu Nicu Eugen, kt. 000000-0000,
að ljúka tímabundnum leigusamningi, sem var dagsettur 20. maí 2017, þann 1.
nóvember 2017 en sá samningur hafi átt að gilda til 30. apríl 2018.
Leigjandinn,
Linda, hafi flutt inn 1. nóvember 2017 og átti fyrrverandi leigjandi, Fanariu
Nicu, eftir að sækja hluta af sínu dóti. Þann 4. nóvember 2017 hafi Linda
hringt í konu stefnda hágrátandi af hræðslu og sagst vera lokuð inni í herbergi
þar sem hnífabardagi væri inni í íbúðinni. Voru allir viðstaddir í íbúðinni
handteknir af lögreglu.
Stefnda
hafi verið mjög brugðið þegar í ljós kom í samræðum við lögregluna að
leigjandinn Linda hefði framleigt stefnendum, þeim John og Jouse, herbergi án
leyfis stefnda og í bága við 2. mgr. 11. gr. leigusamningsins. Miklar skemmdir
hafi orðið á íbúðinni við átökin og hafi orðið samkomulag milli stefnda og
Lindu um að tryggingarféð yrði notað til þess að bæta skemmdirnar. Einnig var
henni gert að leggja aftur inn tryggingu og var það gert.
Sú
greiðsla kom frá North Is ehf. Þá hafi Linda endurgreitt stefnendum 140.000
krónur sem hafi átt að vera þeirra hlutdeild í mánaðarleigunni.
Stefndi
mótmælir þeim málsástæðum stefnenda sem röngum og ósönnuðum að hann hafi boðið
stefnendum til leigu hluta af húsnæði sínu að Glitvöllum 34, Hafnarfirði. Að
hann hafi gert að kröfu að stefnendur legðu inn 460.000 krónur vegna tryggingar
og í fyrirfram greidda húsaleigu. Að til staðar hafi verið samningur um leigu á
húsnæði hans. Að réttarsamband hafi stofnast milli stefnenda og hans. Að hann
hafi komið fram sem leigusali gagnvart stefnendum og beri ábyrgð á
endurgreiðslu þeirrar fjárhæðar sem greidd var af stefnendum. Að stefnendur hafi
átt tilkall til hins leigða húsnæðis. Að stefndi hafi rift meintum samningi við
stefnendur, enda enginn samningur og ekkert réttarsamband til staðar. Að
stefndi hafi ekki gætt að ákvæðum húsaleigulaga nr. 36/1994 við útburð og
riftun, enda enginn leigusamningur til staðar og því gildi ekki lögin. Að
stefnda sé óheimilt að halda eftir því tryggingarfé sem stefnendur lögðu fram.
Að stefnendur hafi ekkert aðhafst í húsnæðinu sem var til þess fallið að valda
tjóni á eigninni og lögregluskýrsla sanni að húsaleigulög nr. 36/1991 og
almennar reglur skaðabótaréttar eigi ekki við í máli þessu.
Einnig
mótmælir stefndi öllu því sem kemur fram í stefnu og sem fer í gegn málavöxtum
og málatilbúnaði stefnda.
Stefndi
byggir á því að stefnendur byggi málatilbúnað sinn alfarið á röngum og
ósönnuðum fullyrðingum og sé bagalegt fyrir stefnda að þurfa að taka til varnar
í slíku máli. Stefndi byggir á því að stefnendur eigi enga lögvarða hagsmuni á
hendur stefnda og beri því að sýkna hann á grundvelli aðildarskorts, sbr. 2. mgr.
16. gr. laga nr. 91/1991. Það er ekkert réttarsamband milli stefnenda og
stefnda. Stefndi hafði aldrei heyrt um stefnendur eða þekkt til þeirra fyrr en
eftir árásina þann 4. nóvember 2017. Réttarsambandið er milli Lindu Chinyere
Anizola og stefnda. Samkvæmt leigusamningi sé bannað að framselja leigurétt eða
framleigja hið leigða án samþykkis leigusala, sbr. 2. mgr. 11. gr.
leigusamningsins og 2. mgr. 44. gr. laga nr. 36/1994. Það að leigjandinn Linda
hafi framleigt stefnendum herbergi í hinu leigða leiði ekki til þess að
réttarsamband myndist milli stefnenda og stefnda. Hafi það verið gert í
leyfisleysi og án vitneskju stefnda og hafi hann verið í góðri trú.
Stefnendur
geti ekki byggt rétt sinn á ólöglegu athæfi, þ.e. ólöglegri framleigu, og ef
þeir telji sig eiga endurgreiðslukröfu þá sé henni ekki beint að réttum aðila.
Stefnendum hafi ekki tekist að sanna að réttarsamband hafi myndast milli þeirra
og stefnda. Stefndi hafi enga vitneskju haft um stefnendur fyrr en eftir
atburðinn þann 4. nóvember 2017. Það sama gildi að ekki hafi þeim tekist að
sanna að þeir eigi endurgreiðslukröfu á hendur stefnda.
Með
vísan til framangreinds eigi stefnendur því ekki lögvarða hagsmuni á hendur
stefnda og beri að sýkna hann. Ef ekki verði fallist á aðalkröfu stefnda þá
beri að lækka verulega kröfur stefnenda á hendur stefnda á grundvelli sömu
málsástæðna.
Það
sé skýrt í 29. og 30. gr. laga nr. 36/1994 að leigjandi skuli í hvívetna fara
með leiguhúsnæðið á þann hátt sem samræmist góðum venjum um meðferð húsnæðis og
er skylt að ganga vel og snyrtilega um hið leigða húsnæði. Það sama gildir um
aðila á ábyrgð leigjandans.
Unnar
hafi verið miklar skemmdir á hinu leigða þann 4. nóvember 2017 og hafi
leigjandinn Linda samþykkt að tryggingarfénu yrði ráðstafað til þess að bæta
skemmdirnar, sbr. 10. gr. leigusamningsins. Tryggingin hafi m.a. verið sett
vegna tjóns á hinu leigða sem leigjandi beri ábyrgð á. Leigjandinn Linda hafi
viðurkennt þessa ábyrgð og sé tilbúin að staðfesta það fyrir dómi. Tryggingunni
hafi þannig verið ráðstafað skv. ákvæðum húsaleigulaga vegna skemmda sem
stefnendur sannarlega unnu á hinu leigða.
Jafnframt
samþykkti Linda að greiða á ný tryggingu til stefnda. Þá hafi Linda endurgreitt
stefnendum sinn hluta í leigunni, 140.000 krónur, og voru stefnendur upplýstir um að þeir
fengju ekki sinn hluta af tryggingunni endurgreiddan.
Stefnendur
byggi á því að húsaleigulög nr. 36/1994 eigi við þar sem samningur hafi
stofnast á milli stefnenda og stefnda á grundvelli laganna. Ekki sé byggt á
öðrum grunni. Eins og að framan greini þá sé ljóst að ekkert réttarsamband hafi
stofnast og enginn samningur sé til staðar og beri því að sýkna stefnda af
öllum kröfum stefnenda. Húsaleigulögin taki því ekki til þessarar kröfu
stefnenda á hendur stefnda.
Stefndi
gerir kröfu um málskostnað úr hendi stefnenda in solidum og sé krafan reist á
129. gr., 130. gr. og 1. mgr. 131. gr. laga nr. 91/1991. Mál þetta sé höfðað að
þarflausu og án nokkurs tilefnis. Einnig byggja stefnendur alfarið málið á
grundvelli staðhæfinga sem séu rangar og haldlausar. Stefnda sé gert að taka
til varnar með tilheyrandi kostnaði sem sé langt umfram dómkröfur
stefnenda.
Stefndi
gerir jafnframt kröfu um að stefnendur setji tryggingu fyrir greiðslu
málskostnaðar, sbr. 1. mgr. 133. gr. laga nr. 91/1991. Í stefnu komi fram að
stefnendur eigi hvorugir lögheimili á Íslandi án þess að lögheimilið sé
tilgreint frekar. Það sé alveg óljóst hvort þeir eigi lögheimili innan Evrópska
efnahagssvæðisins eða hvort þeir séu færir um greiðslu málskostnaðar. Stefndi
hafi sjálfur mætt við þingfestingu málsins og hafi ekki notið aðstoðar lögmanns
og komi krafa þessi fram við fyrsta hentugleika, í greinargerð þessari.
Stefndi
byggir kröfur sínar á lögum um meðferð einkamála nr. 91/1991, þá sérstaklega
16. gr. laganna, húsaleigulögum nr. 36/1994, þá sérstaklega 29. gr., 30. gr.,
39. gr. og 44. gr. laganna og meginreglum samningaréttar. Varðandi
málskostnaðinn vísast til 129. gr., 130. gr. og 131. gr. laga nr. 91/1991 um
meðferð einkamála.
Skýrslur
fyrir dómi.
Fyrir
dómi gáfu skýrslu stefnandi John Quayson Quayson, stefndi, vitnið Linda
Chinyere sem gaf símaskýrslu og vitnið Sigrún Lilja Guðjónsdóttir. Verður
vitnað til framburðar þeirra eftir því sem þörf þykir við úrlausn málsins.
Stefnandi Josue Martin Moncada Ruiz gaf ekki skýrslu fyrir dóminum þrátt fyrir
að hafa setið í dómsal við aðalmeðferð málsins.
Forsendur
og niðurstaða.
Framburður
stefnanda Johns er í algjörri andstöðu við framburð annarra fyrir dómi í máli
þessu. Kveðst hann hafa gert munnlegan leigusamning við stefnda og eiginkonu
stefnda um leigu á herbergi og hafi eiginkona stefnda gefið honum upp
reikningsnúmer sem honum bæri að leggja tryggingu og leigugreiðslur inn á. Það
hafi hann gert þann 1. nóvember 2017 með því að greiða 460.000 krónur inn á
bankareikning stefnda. Kallaði stefnandi eiginkonu stefnda Evu í framburði
sínum fyrir dóminum. Við það nafn kannaðist stefndi ekki né vitnið Sigrún
Lilja.
Eins og ráða má af gögnum málsins
var gerður leigusamningur við vitnið Lindu Chinyere þann 1. nóvember 2017. Kvað
vitnið Sigrún stefnanda John hafa verið með Lindu þegar skrifað var undir
leigusamninginn á skrifstofu vinnuveitanda Lindu. Hafi hún kynnt hann sem vin
sinn. Enginn leigusamningur hafi verið gerður við stefnendur né hafi verið rætt
um það að John væri einnig leigjandi.
Stefndi hafnaði því algjörlega fyrir
dóminum að hafa samþykkt að Linda framleigði stefnendum íbúðina eða hluta af
henni. Undir það tók vitnið Sigrún Lilja. Þá kvaðst vitnið Linda ekki hafa
fengið samþykki stefnda til að leigja stefnendum né upplýst stefnda um að hún
hefði það í hyggju.
Vitnið Linda kvaðst hafa kynnst
stefnendum í gegnum Nicu sem hafi verið fyrri leigjandi íbúðarinnar en
stefnendur hafi verið þar þegar vitnið kom í íbúðina. Kvaðst vitnið hafa leyft
stefnendum að vera áfram í íbúðinni. Kvaðst vitnið hafa talið að stefndi og
Sigrún hafi vitað um veru stefnenda þegar það undirritaði leigusamninginn 1.
nóvember. Vitnið hafi hins vegar ekki rætt það við stefnda. Kvaðst vitnið hafa
afhent stefnendum peninga og þeir hafi síðan greitt féð inn á bankareikning
stefnda. Vitnið kvaðst hafa sagt stefnda, við gerð leigusamningsins, að
greiðslan kæmi ekki af hennar bankareikningi þar sem það hefði ekki íslenska
kennitölu. Kvað vitnið Nicu hafa komið í íbúðina 4. nóvember 2017 til að sækja rest
af eigum sínum. Skyndilega hafi stefnendur og Nicu rifist á spænsku og í
framhaldi hafi orðið mikil slagsmál sem hafi endað með því að maður sem einnig
hafi verið þar hafi verið stunginn með hníf. Vitnið hafi því forðað sér inn í
herbergi og hringt í vitnið Sigrúnu. Lögreglan hafi síðan komið og handtekið
alla sem voru í íbúðinni. Kvaðst vitnið aðspurt hafa verið eigandi að öllu
leirtaui og innanstokksmunum sem hafi skemmst en leigusali verið eigandi að
fasteigninni. Vitnið kvað stefnda hafa hennar samþykki fyrir því að
tryggingarféð færi í viðgerðir vegna skemmdanna. Vitnið kvaðst sjálft hafa
gefið John upp bankaupplýsingar um reikning til að leggja húsaleiguna inn á.
Vitnið kvaðst ekki hafa gert sérstakan leigusamning við stefnendur.
Stefndi kvaðst fyrst hafa fengið
vitneskju um veru stefnenda í íbúðinni þann 4. nóvember 2017 þegar slagsmálin
urðu og þá frá lögreglunni.
Stefnendur halda því fram að komist
hafi á skuldbindandi munnlegur leigusamningur á milli þeirra og stefnda. Gegn
neitun stefnda bera stefnendur sönnunarbyrðina fyrir þeirri fullyrðingu. Eins og lýst er að framan, neitar stefndi að
hafa haft vitneskju um að Linda hafi framleigt herbergi í íbúðinni. Staðfesti
Linda fyrir dóminum að hún hafi ekki upplýst stefnda um það. Þá er ósannað að
stefndi hafi vitað um að stefnendur hafi talið sig vera leigjendur en þeir voru
kunningjar Nicu og ílengdust síðan í íbúðinni eftir að Linda gerði
leigusamninginn 1. nóvember 2017. Óljóst er hversu lengi þeir hafi verið í
íbúðinni á vegum Nicu en þeir voru einungis fjóra daga þar á vegum vitnisins
Lindu.
Framburður Lindu fyrir dómi er trúverðugur og kemur
heim og saman við framburð stefnda og vitnisins Sigrúnar auk þess sem engin
gögn málsins bera það með sér að þeir hafi verið leigjendur í skilningi húsaleigulaga
nr. 36/1994.
Linda kvaðst hafa útskýrt fyrir
stefnda, þegar hún gerði leigusamninginn, að greiðslur myndu ekki berast í
hennar nafni. Skýringar stefnda eru trúverðugar þegar hann kvaðst hafa talið
greiðsluna 1. nóvember hafa stafað frá Lindu en hún hafi upplýst hann um að
greiðsla myndi berast frá öðrum en henni.
Af öllu því sem rakið hefur verið
telur dómurinn að stefnendur hafi gert samkomulag við vitnið Lindu um veru
þeirra í íbúðinni en ekki stefnda. Styður frásögn Lindu það. Þá kvaðst Linda
hafa afhent stefnanda John peninga til að leggja inn á reikning stefnda. Ekkert
er fram komið í málinu um að stefndi hafi haft vitneskju um það fyrirkomulag
eða það samkomulag sem stefnendur og Linda höfðu gert á milli sín um
leigugreiðslur og tryggingu til stefnda. Þá hefur skýring stefnda á
fjárhæðinni, 460.000 krónum, eins og rakið er að framan, ekki verið hrakin. Að
auki er ekkert vitað að hvaða leyti stefnandi Jouse tengist stefnda, hvort hann
var við samningagerðina, hvaða fé hann tók við af Lindu og hvað hann lagði til
sjálfur við fyrstu greiðsluna nema það sem fram kemur í stefnu og úttektarnótu
frá banka. Stefnandi Jouse sat í dómsal við aðalmeðferð málsins án þess að
kynna sig fyrir lögmanni sínum eða öðrum en stefnandi John kvað hann vera vin sinn.
Stefnandi Jouse gaf því ekki skýrslu fyrir dóminum sem hefði mátt upplýsa málið
betur.
Af öllu framangreindu virtu telur
dómurinn að stefnendum hafi ekki tekist að sanna að leigusamningur hafi
stofnast á milli þeirra og stefnda. Verður stefndi því sýknaður á grundvelli
aðildarskorts, sbr. 2. mgr. 16. gr. laga nr. 91/1991.
Að þessum málalokum virtum verður
stefnendum, með vísan til 129. og 130. gr. laga um meðferð einkamála nr.
91/1991, gert að greiða stefnda 800.000 krónur í málskostnað.
Ástríður Grímsdóttir kveður
upp dóm þennan.
DÓMSORÐ.
Stefndi,
Reynir Daði Hallgrímsson, er sýkn í máli þessu.
Stefnendur, John Quayson Quayson og
Jouse Martin Moncada Ruiz, greiði stefnda in solidum 800.000 krónur í
málskostnað.
Ástríður Grímsdóttir