D Ó M U R

Héraðsdóms Reykjavíkur 13. apríl 2018 í máli nr. E-2652/2017:

A

(Guðmundur Njáll Guðmundsson lögmaður)

gegn

X

(Jóhannes Ásgeirsson lögmaður)

 

I

Mál þetta, sem dómtekið var 1. mars sl., höfðaði A, [...],[...], gegn X [...], [...], með stefnu birtri 13. september 2017.

            Stefnandi gerir þá kröfu að stefnda verði gert að greiða henni 1.060.233 krónur með dráttarvöxtum samkvæmt 1. mgr. 6. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu af 560.233 krónum frá 6. nóvember 2016 til þingfestingardags en frá þeim degi af 1.060.233 krónum til greiðsludags. Þá krefst stefnandi málskostnaðar úr hendi stefnda að skaðlausu og að mati dómsins.

Stefndi krefst aðallega sýknu af öllum kröfum stefnanda en til vara að dómkröfur stefnanda verði stórlega lækkaðar. Í báðum tilvikum krefst stefndi málskostnaðar úr hendi stefnanda að mati dómsins.

 

II

Málsatvik og yfirlit ágreiningsefna

Stefnandi starfaði sem verslunarstjóri í [...]vöruverslun stefnda, X, [...],[...], frá því í nóvember 2011 þar til 27. ágúst 2016, þegar henni var fyrirvaralaust sagt upp störfum. [...] stefnanda, B, starfaði einnig í versluninni og var henni einnig sagt upp störfum sama dag. Þann dag var stefnandi kölluð á fund með fyrirsvarsmönnum stefnda og var henni á þeim fundi afhent uppsagnarbréf. Með bréfinu, sem liggur fyrir í málinu og ber yfirskriftina tilkynning um fyrirvaralausa uppsögn, er stefnanda tilkynnt að vegna alvarlegra brota hennar í starfi, trúnaðarbrests, sé henni sagt fyrirvaralaust upp störfum í versluninni, frá og með 27. ágúst 2016. Varðar ágreiningur aðila í máli þessu lögmæti uppsagnarinnar og rétt stefnanda til launa í uppsagnarfresti og til miskabóta.

Óumdeilt er að á framangreindum fundi voru, auk stefnanda, fyrirsvarsmaður stefnda, C, D og E, og eru þau tvö síðastnefndu meðeigendur C og fleiri einstaklinga að hinu stefnda einkahlutafélagi. Einnig er óumdeilt að hljóðupptaka var gerð af fundinum án vitundar stefnanda og liggur hún fyrir í málinu. Á fundinum var stefnandi sökuð um að hafa tekið vörur úr versluninni án heimildar.

Stefndi byggir á fyrirsvarsmenn stefnda hafi haft lítil afskipti af daglegum rekstri verslunarinnar sem stefnandi hafi séð um. Þá vísar stefndi til þess að í maí 2016 hafi verið haldinn starfsmannafundur þar sem fjallað hafi verið um innbrot í verslunina en í kjölfar þess hafi verið settar upp eftirlitsmyndavélar. Þá hafi verið fjallað um vörurýrnun í versluninni á þessum fundi. Í framhaldi af fundinum hafi fyrirsvarsmenn stefnda farið að kanna ástæður fyrir vörurýrnuninni. Við skoðun á upptökum úr eftirlitsmyndavélum hafi stefnandi sést taka vörur án þess að greiða fyrir þær.

Óumdeilt er að starfsmenn fengu 40% afslátt af úttektum í versluninni og hafi sá afsláttur komið fram þegar vörurnar voru greiddar í gegnum sölukerfi. Starfsmönnum hafi hins vegar verið heimilt að skrá úttektir í sérstaka bók en greiða þær síðar. Í málatilbúnaði stefnda kemur fram að stefndi hafi ekki verið reglubundið eftirlit með skráningu starfsfólks á úttektum og greiðslum vegna þeirra.

Þá liggur fyrir afrit af tilkynningu stefnda til lögreglu, dagsettri 24. ágúst 2017, um að stefnandi og [...] hennar hafi stundað talsverðan þjófnað á vörum úr versluninni.

Meðal framlagðra gagna er ljósrit úr úttektarbók sem starfsmönnum bar að skrá í þær úttektir sem ekki var greitt fyrir í gegnum sölukerfi um leið og úttektin fór fram, og yfirlit stefnda yfir atvik sem sjá megi á upptökum úr eftirlitsmyndavél verslunarinnar á tímabilinu júní til ágúst 2016 sem hann telur að staðfesti grun sinn um að stefnandi hafi tekið vörur úr versluninni án þess að greiða fyrir þær. Þá liggur fyrir afrit af kvörtun stefnanda til persónuverndar vegna mynd- og hljóðupptöku í eftirlitsmyndavélakerfi verslunarinnar og bréfaskriftir aðila vegna þeirrar kvörtunar.

Þá liggur fyrir afrit af bréfaskriftum milli aðila vegna kröfu stefnanda. Kemur þar fram að stefndi hafnaði öllum kröfum stefnanda um greiðslu launa í uppsagnarfresti og byggði uppsögn stefnanda á ætluðum þjófnaði hennar úr versluninni. Loks liggja einnig fyrir minnispunktar vitnisins F, dagsettir 4. október 2016.

            Við aðalmeðferð málsins gáfu stefnandi og fyrirsvarsmaður stefnda, C, aðilaskýrslur. Þá gáfu einnig vitnaskýrslur G, D, H og F.

 

III

Málsástæður og lagarök stefnanda

Krafa stefnanda í máli þessu er tvíþætt. Annars vegar er krafa um greiðslu launa í uppsagnarfresti auk orlofs í uppsagnarfresti, og orlofs- og desemberuppbótar, samtals að fjárhæð 560.233 krónur, auk dráttarvaxta. Hins vegar gerir hún kröfu um greiðslu miskabóta á grundvelli b-liðar 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993, að fjárhæð 500.000 krónur auk dráttarvaxta. Samtals nemi dómkrafa málsins 1.060.233 krónum.

Stefnandi byggir kröfu sína á því að stefndi hafi vanefnt að greiða henni laun í uppsagnarfresti vegna september, október og nóvember 2016, auk orlofs- og desemberuppbótar, allt samkvæmt kjarasamningi VR og SA. Vísar stefnandi máli sínu til stuðnings til meginreglna vinnu-, samninga- og kröfuréttar um að greiða beri umsamin laun og aðrar greiðslur í samræmi við gildandi ráðningar- og kjarasamninga, auk gildandi laga. Samkvæmt grein 12.1 í gildandi kjarasamningi VR og SA frá árinu 2016 hafi stefnandi þriggja mánaða uppsagnarfrest, sbr. og 1. gr. laga nr. 19/1979 um rétt verkafólks til uppsagnarfrests frá störfum og til launa vegna sjúkdóms- og slysaforfalla. Kröfu um greiðslu orlofs byggi stefnandi á 4. kafla kjarasamnings VR og SA og orlofslögum nr. 30/1987, einkum 1. og 7. gr. en einnig 8. gr. þar sem kveðið er á um uppgjör orlofs við starfslok. Þá byggir krafa um orlofs- og desemberuppbót á grein 1.3 í kjarasamningnum.

Stefnandi byggir einnig á því að stefndi hafi í engu sýnt fram á þau brot sem vísað var til þegar henni var sagt upp fyrirvaralaust. Stefndi hafi ekki sýnt fram á meinta sök stefnanda en sönnunarbyrðin hvíli alfarið á stefnda. Þá hafni stefnandi því að hún hafi viðhaft þá vítaverðu háttsemi í starfi sem stefndi sakar hana um. Samkvæmt almennum reglum vinnuréttar skuli uppsagnir gerðar með fyrirvara, nema um alvarlegt brot sé að ræða. Þetta hafi stefndi ekki virt. Telur stefnandi í ljósi atvika að stefndi hafi gerst sekur um ólögmæta, fyrirvaralausa uppsögn. Stefnandi setti fram kröfu á hendur stefnda um greiðslu launa í uppsagnarfresti, með bréfi VR dagsettu 6. október 2016. Þá vísar stefnandi til þess að samkvæmt grein 12.1 í kjarasamningi VR og SA taki uppsögn gildi um mánaðamót og skuli hún vera skrifleg, sbr. einnig 6. mgr. 1. gr. laga nr. 19/1979.

Í stefnu er krafa stefnanda vegna greiðslu launa í uppsagnarfesti sundurliðuð. Gerir stefnandi kröfu um greiðslu þrennra mánaðarlauna, en dregnar eru frá þær tekjur sem stefnandi hafði í nýju starfi. Krafist er fullra mánaðarlauna vegna september, eða 417.788 króna, 27.264 króna vegna október og 34.152 króna vegna nóvember. Þá sé krafist orlofs á uppsagnarfresti, 13,04% eða 62.488 króna, orlofsuppbótar vegna ársins 2017, 18.541 króna, og desemberuppbótar, 5.752 króna. Er samtala kröfunnar 560.233 krónur.

Stefnandi byggir á því að tjón hennar sé ekki að fullu bætt með greiðslu launa á uppsagnarfresti eða bótum sem samsvari slíku uppgjöri og telur að bótagrundvöllurinn fari út fyrir mörk slíks uppgjörs. Gerir hún kröfu um að stefndi greiði henni 500.000 krónur í miskabætur á grundvelli b-liðar 1. mgr. 26. gr. laga nr. 50/1993, þar sem stefndi hafi við uppsögn stefnanda gengið fram á særandi og harkalegan hátt og með því hafi hann gerst sekur um ólögmæta meingerð gagnvart æru, persónu og friðhelgi stefnanda. Séu hinar röngu og ósönnuðu fullyrðingar stefnda um mjög alvarlegt brot stefnanda gagnvart stefnda til þess fallnar að skaða æru hennar og valda henni álitshnekki. Slík starfslok spyrjist jafnan hratt út á meðal manna og erfitt geti reynst að byggja upp orðspor sitt eftir slíkar ásakanir og rógburð. Byggir stefnandi á því að stefndi hafi við hina ólögmætu, fyrirvaralausu uppsögn gengið fram á óþarflega særandi og harkalegan hátt og því bakað sér bótaábyrgð á grundvelli 26. gr. laga nr. 50/1993. Stefnandi byggir á því að uppsögnin hafi valdið henni andlegum þjáningum og óþægindum og hafi hún um tíma lokað sig af og ekki umgengist fólk að ráði. Þyki henni særandi að stefndi hafi ekki fengist til að greiða henni þau litlu réttindi sem hún hafi þó átt og telur að stefndi hafi ætlað að reyna að komast undan skyldu sinni með því að varpa meintri sök málsins alfarið á herðar stefnanda. Þá hafi stefnandi glímt við alvarlega áfallastreituröskun eftir brottvikninguna og í kjölfarið kvíðaröskun auk hjartasjúkdóms sem hún hafi haft fyrir brottvikninguna en eftir hana hafi stefnandi þurft á aukinni lyfjagjöf að halda. Þá hafi hún einnig þurft að nota svefnlyf og róandi lyf vegna afleiðinga brottvikningarinnar.

Stefnandi telur að skilyrði 26. gr. laga nr. 50/1993 um ólögmæta meingerð séu uppfyllt, en stefndi hafi gengið fram með saknæmum og ólögmætum hætti í málinu og beri því skaðabótaábyrgð samkvæmt ákvæðinu. Stefndi hafi valdið stefnanda miska og felist ófjárhagslegt tjón hennar einkum í augljósri röskun á stöðu og högum auk verulegs mannorðshnekkis, ærumeiðingar og fordæmingar, og telur stefnandi að fjárhæð miskabótakröfu sé mjög stillt í hóf.

Þá byggir stefnandi byggir á því að stefndi hafi á ólögmætan hátt ætlað að koma sér undan greiðslu launa í uppsagnarfresti með því að hóta stefnanda að mál hennar yrði kært til lögreglunnar ef hún mundi ekki sætta sig við þessi málalok, þ.e. hætta undir eins án þess að fá greidd laun í uppsagnarfresti. Vísar stefnandi til þess að á hljóðupptöku frá uppsagnardegi af fundi komi þetta sjónarmið fyrirsvarsmanns stefnda fram. Þá hafi stefnandi verið sérstaklega vöruð við því að ráða sig í vinnu til samkeppnisaðila og sagt að ef hún myndi segja þeim eitthvað mundi stefndi setja sig í samband við þá og láta þá vita hvað hefði gerst. Stefndi fór til lögreglu og lét bóka eða tilkynnti málið án þess þó að leggja fram formlega kæru. Telur stefnandi að stefndi hafi ætlað sér að nota bókunina sem einhvers konar vopn eða dulda hótun í uppsagnarferlinu. Hafi stefndi talið að stefnandi og [...] hennar hefðu gerst brotlegar við hegningarlög hefði hann átt að leggja fram formlega kæru hjá lögreglu. Þá byggi stefnandi á því að þær upptökur sem stefndi noti sem hótun til stuðnings ásökunum sínum á hendur þeim mæðgum vegna þjófnaðar sýni ekki fram á neitt saknæmt af þeirra hálfu. Stefnanda hafi einnig verið hótað því að segja engum frá því sem gerðist ella færi málið lengra hjá lögreglu. Allt þetta telji stefnandi vera til marks um ólögmætar hótanir og þvinganir af hálfu stefnda sem feli í sér ólögmæta meingerð gagnvart henni. Þá byggir stefnandi einnig á því að stefndi hafi dreift út sögum um hana til samstarfsmanna, og hugsanlega mun víðar, á sama tíma og stefndi óskaði eftir því að stefnandi segði engum neitt. Í framlögðu bréfi F, dagsettu 4. október 2016, komi m.a. fram að einn fyrirsvarsmanna stefnda, H, hafi fullyrt við F að stefnandi hefði verið rekin vegna stórfelldra brota í starfi og sagt henni að trúa ekki því sem stefnandi segði.

Einnig byggir stefnandi á því, í samhengi við aðrar málsástæður og einnig sjálfstætt, að með því að leggja fram tilhæfulausa bókun hjá lögreglu hafi stefndi komið því til leiðar að nafn stefnanda sé nú komið í LÖKE-skrá ríkislögreglustjóra án þess að hún hafi nokkuð haft um það að segja, en slíkt geti valdið fólki vandræðum síðar. Á sama hátt byggi stefnandi á því að öll framganga stefnda varðandi ólögmætar upptökur í hljóð og mynd séu grundvöllur fyrir ólögmætri meingerð gegn persónu hennar og æru. Vöktunin samrýmist ekki 6. gr. reglna nr. 837/2006 um rafræna vöktun. Þá hafi stefnandi aldrei fengið fræðslu um vöktunina né fengið upplýsingar um víðtæki hennar eða um öryggi og varðveislu gagna, en nú liggi fyrir að gögnunum hafi verið dreift til nokkurra aðila vegna uppsagnarinnar. Það miskatjón sem stefnandi telur að stefndi hafi valdið sér með þessu sé því algerlega sjálfstætt gagnvart þeirri stjórnvaldsákvörðun sem Persónuvernd eigi eftir að taka gagnvart stefnda. Stefnandi telur að vinnsla persónuupplýsinga í tengslum við uppsögnina hafi út af fyrir sig valdið miskatjóni sem ekki sé kveðið á um í lögum um persónuvernd og meðferð persónuupplýsinga nr. 77/2000, sbr. 43. gr. laganna sem varði einungis bætur fyrir fjárhagslegt tjón.

Þá bendir stefnandi á að svo virðist sem henni hafi verið sagt upp störfum án þess að fyrir lægi í raun hvað kæmi fram á upptökunum. Í bréfi lögmanns stefnda frá 27. október 2016 hafi t.d. komið fram að þá væri verið að vinna við skoðun á upptökunum í samstarfi við Öryggismiðstöðina og var þá áætlað að niðurstaða lægi fyrir um miðjan nóvember. Áður en þessi vinna hófst hafi stefndi í mörgum tilvikum fullyrt að stefnandi hefði gerst sek um þjófnað. Einnig hafi öll framkvæmd sjálfrar uppsagnarinnar hafi verið særandi og harkaleg. Framkoma fyrirsvarsmanna stefnda á fundinum 27. ágúst 2016 hafi verið ógnandi og yfirþyrmandi. Stefnandi hafi þá setið ein andspænis þremur aðilum og hafi C alfarið séð um að tala fyrir hönd stefnda og gætt þess að gefa stefnanda lítið færi á að komast að. Þá hafi hann gripið fram í fyrir stefnanda og beint fingrum sínum að henni. Stefnandi hafi í raun setið frosin og hrædd og hafi ekki geta tjáð sig eins og hún hefði viljað. Þá hafi síðasti launaseðill stefnanda verið afhentur henni af starfsmanni stefnda, nokkrum dögum síðar, í opnu umslagi. Allt þetta telji stefnandi vera merki um særandi framkomu af hálfu stefnda.

Loks vísar stefnandi til þess að samkvæmt ákvæði 13.4.4 í samningi VR og SA geti brot gegn ákvæðum kaflans um framkvæmd uppsagna varðað bótum samkvæmt almennum reglum skaðabótaréttarins.

Um lagarök að öðru leyti en þegar hefur verið rakið vísist einkum til VII. kafla laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu. Hvað varðar kröfu um málskostnað er vísað til XXI. kafla laga nr. 91/1991 um meðferð einkamála og krafa um virðisaukaskatt á málskostnað er byggð á lögum nr. 50/1988 um virðisaukaskatt.

 

IV

Málsástæður og lagarök stefnda

Stefndi krefst sýknu af öllum kröfum stefnanda. Vísar hann til þess að þó að fallast megi á að það sé almennt skilyrði fyrir því að hægt sé að segja manni upp starfi að honum hafi verið gefin viðvörun, hann áminntur og honum tilkynnt með sannanlegum hætti að láti hann ekki af háttsemi sinni muni það valda brottrekstri úr starfi, þá eigi það ekki við í máli þessu. Háttsemi stefnanda gagnvart stefnda, sem hafi verið trúnaðarbrot, hafi verið langvarandi, eins og framlögð gögn staðfesti, og hafi stefndi litið svo á að fyrirvaralaus brottrekstur væri fyllilega réttmætur. Almennt verði að telja að atvinnurekandi hafi til þess fulla heimild að víkja manni úr starfi ef hann verður uppvís að refsiverðri háttsemi og þurfi þá ekki sérstaka áminningu en sú hafi verið raunin í þessu máli. Verði hér að líta til þess hvaða úrræði stefndi hafi haft gagnvart stefnanda eins og atvik voru en telja verði að ef sakir eru miklar sé honum heimilt að reka starfsmann án undanfarandi áminningar.

Eins og mál þetta liggi fyrir þá hafi verið um alvarlegt trúnaðarbrot að ræða, en stefnanda hafði verið treyst fyrir verslun stefnda.

Þá hafni stefndi miskabótakröfu enda sé hún órökstudd og engin haldbær gögn hafi verið lögð fram henni til grundvallar.

Til stuðnings sýknukröfu vísar stefndi til framlagðra gagna, þ. á m. upptöku af samtali stefnanda og fyrirsvarsmanns stefnda, mynda af Facebook-síðu stefnanda af henni í fötum [...] sem stefndi telur að sé komið frá honum, ljósrita úr úttektarbók og yfirlits unnu upp úr upptökum úr eftirlitsmyndavélum í verslun stefnda.

 

V

Forsendur og niðurstaða

Í máli þessu krefst stefnandi greiðslu launa í uppsagnarfresti og miskabóta vegna ólögmætrar uppsagnar, en óumdeilt er að stefnanda var fyrirvaralaust sagt upp störfum í verslun stefnda. Stefnandi byggir kröfu sína á kjarasamningi VR og SA frá árinu 2016 og lögum um orlof nr. 30/1987. Samkvæmt gr. 12.1 í kjarasamningnum á stefnandi rétt á þriggja mánaða uppsagnarfresti nema hún hafi sýnt af sér vítaverða vanrækslu í starfi sínu. Stefndi byggir sýknukröfu sína á því að um alvarlegt brot, trúnaðarbrot, hafi verið að ræða af hálfu stefnanda, sem hafi verið langvarandi, og beri hún að einhverju leyti ábyrgð á vörurýrnun í versluninni. Hafi þetta réttlætt fyrirvaralausa uppsögn. Stefnandi neitar því alfarið að hafa brotið af sér í starfi og gerst þannig sek um þá háttsemi sem stefndi ber á hana.

Stefndi ber sönnunarbyrði um að stefnandi hafi brotið af sér í starfi þannig að það réttlæti fyrirvaralausa uppsögn hennar.

Stefndi tilkynnti ætlað brot stefnanda til lögreglu en lagði ekki fram formlega kæru. Byggði hann þar á því að upptökur úr eftirlitsmyndavél verslunarinnar staðfestu að stefnandi hefði, ásamt dóttur sinni, stundað talsverðan þjófnað úr versluninni. Af hálfu stefnda var lagt fram skjal þar sem lýst er 29 atvikum er gerðust í versluninni og var skjalið unnið upp úr upptökum úr eftirlitsmyndavél verslunarinnar á tímabilinu júní til ágúst 2016. Eru þessar lýsingar á atvikum í skjalinu takmarkaðar og verður ekki af því eða upptökum úr eftirlitsmyndavélum eða öðrum gögnum sem lögð hafa verið fram í málinu nánar upplýst um atvik hvað þetta varðar. Þá má ráða af málatilbúnaði aðila að ekki væru skýrar reglur varðandi meðferð efnisafganga og efna sem ekki seldust. Verður ekki, með vísan til þessa, talið sannað með framangreindum gögnum að stefnandi hafi tekið vörur ófrjálsri hendi úr versluninni.

Þá lagði stefndi einnig fram myndir af Facebook-síðu stefnanda sem hann telur að sýni að stefnandi hafi notað efni úr versluninni fyrir sig og aðra en engin gögn séu til um að hún hafi greitt fyrir vörurnar. Þessu hefur stefnandi alfarið mótmælt og gaf í skýrslu sinni við aðalmeðferð málsins skýringar á því hvernig hún fékk það efni sem sést á myndunum. Óumdeilt er að stefnandi hafði heimild til að kaupa vörur í versluninni með 40% afslætti. Af framburði vitnanna G og F, sem störfuðu í versluninni, má ráða að starfsmönnum hafi borið að skrifa úttektir, sem ekki voru greiddar strax í gegnum sölukerfi, í úttektarbók og hafi starfsmenn haft svigrúm til að greiða þær eftir hentugleika. Þá benda framburðir vitna og fyrirliggjandi gögn til þess að framkvæmd úttekta hafi verið frjálsleg og yfirsýn yfir hana skort af hálfu stefnda. Þá bar stefnandi um að hafa oft keypt efni í versluninni en hafa almennt staðgreitt það og sagði það skýra hvers vegna fáar úttektir hefðu verið skráðar í úttektarbók vegna hennar. Vitnin G og F staðfestu fyrir dómi þann framburð stefnanda.

Einnig byggir stefndi á því að stefnandi hafi, á fundi 27. ágúst 2016 þegar henni var sagt upp störfum, viðurkennt að hafa tekið vörur úr versluninni án þess að greiða fyrir þær. Stefnandi byggir á því að fyrirsvarsmaður stefnda hafi verið ógnandi við hana á þessum fundi og hafi ekki leyft henni að komast að til að svara fyrir sig. Við hlustun á upptöku af fundinum, sem gerð var án vitundar stefnanda, fæst ekki greint að stefnandi hafi þar viðurkennt þjófnað úr versluninni. Þá má einnig af upptökunni greina að stefnandi hafi fengið lítið svigrúm til að leggja eitthvað til málanna. Verður því ekki fallist á það með stefnda að á upptökunni komi fram játning stefnanda, hvorki á þjófnaði almennt né heldur töku tiltekinnar vöru af ásetningi í heimildarleysi.

Þá verður ekki talið að það hafi áhrif á rétt stefnanda, eins og á stendur í máli þessu, að hún lagði ekki fram kæru á hendur stefnda vegna rangra sakargifta.

Með hliðsjón af þeim gögnum sem liggja fyrir í málinu verður ekki talið að stefndi hafi sýnt fram á að stefnandi hafi brotið af sér þannig að það réttlæti fyrirvaralausa uppsögn hennar. Þá óskaði stefndi ekki eftir frekara vinnuframlagi af hálfu stefnanda á uppsagnarfresti. Einnig er ósannað að stefnanda hafi verið veitt áminning vegna ætlaðra brota. Loks má af málatilbúnaði stefnda ráða að sumar þær ávirðingar sem hann teflir fram til stuðnings því að honum hafi verið heimilt að segja stefnanda upp án fyrirvara hafi ekki legið fyrir þegar það var gert, a.m.k. hafi þá ekki verið búið að skoða upptökur úr eftirlitsmyndavél eins ítarlega og síðar var gert. Þá hafi ávirðingarnar verið óljósar og hafi svo enn verið að einhverju leyti við meðferð málsins fyrir dómi. Með vísan til alls framangreinds þykir stefnandi eiga rétt til greiðslu launa í uppsagnarfresti. Þá á stefnandi rétt til orlofs í uppsagnarfresti í samræmi við ákvæði 4. kafla kjarasamningsins, sbr. og lög um orlof nr. 30/1987, einkum 8. gr. og til desember- og orlofsuppbótar samkvæmt gr. 1.3 í kjarasamningnum. Ekki er tölulegur ágreiningur milli aðila um launakröfu stefnanda né heldur er gerð athugasemd við vaxtakröfur eða upphafstíma vaxta. Er því fallist á kröfu stefnanda að því er varðar kröfu um greiðslu launa í uppsagnarfresti eins og hún er fram sett.

Stefnandi gerir einnig kröfu um að stefnda verði gert að greiða henni miskabætur á grundvelli b-liðar 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993. Er fallist á það með stefnanda að með vísan til þess hvernig staðið var að uppsögninni verði að telja að um ólögmæta meingerð stefnda gagnvart stefnanda hafi verið að ræða. Framburður stefnanda og málatilbúnaður hennar bendir til þess að ásakanir stefnda og uppsögnin hafi lagst þungt á hana og haft mikil áhrif á líðan hennar. Eins og atvikum var háttað er því fallist á að stefnandi eigi rétt til miskabóta sem þykja, með hliðsjón af atvikum, hæfilega ákveðnar 400.000 krónur.

Eftir framangreindri niðurstöðu verður stefndi, með vísan til 1. mgr. 130. gr. laga um meðferð einkamála nr. 91/1991, dæmdur til að greiða stefnanda málskostnað, sem ákveðinn er 900.000 krónur, og hefur þá verið tekið tillit til virðisaukaskatts á málflutningsþóknun. Við ákvörðun málskostnaðar var tekið tillit til þess að málið var af hálfu lögmanns stefnanda unnið samhliða hliðstæðu máli Héraðsdóms Reykjavíkur nr. E-1448/2017.

Af hálfu stefnanda flutti málið Guðmundur Njáll Guðmundsson lögmaður og af hálfu stefnda flutti málið Jóhannes Ásgeirsson lögmaður.

Uppkvaðning dómsins hefur dregist fram yfir frest samkvæmt 1. mgr. 115. gr. laga nr. 91/1991. Aðilar og dómari töldu að ekki væri þörf á endurflutningi málsins.

Dóm þennan kveður upp Sigríður Elsa Kjartansdóttir héraðsdómari.

D Ó M S O R Ð:

Stefndi, X, greiði stefnanda, A, 960.233 krónur með dráttarvöxtum samkvæmt 1. mgr. 6. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu af 560.233 krónum frá 6. nóvember 2016 til 14. september 2017 en frá þeim degi af 960.233 krónum til greiðsludags.

Stefndi greiði stefnanda 900.000 krónur í málskostnað.

                                                                        Sigríður Elsa Kjartansdóttir