- Hegningarauki
- Skattsvik
- Skilorð
D Ó M U R
Héraðsdóms Reykjavíkur 20. febrúar 2018 í máli nr. S-570/2017:
Ákæruvaldið
(Ólafur Hallgrímsson saksóknarfulltrúi)
gegn
Kristjáni Ólasyni
(Ómar R. Valdimarsson lögmaður)
og
Erni Björnssyni
(Sigurbjörn Ársæll Þorbergsson lögmaður)
Mál
þetta, sem dómtekið var 26. janúar 2018, var höfðað með ákæru héraðssaksóknara,
dags. 16. október 2017 á hendur:
„Kristjáni Ólasyni,
kt. 000000-0000
[...] Reykjavík
og
Erni Björnssyni, kt. 000000-0000,
[...] Reykjavík
fyrir meiri háttar brot gegn skattalögum í rekstri einkahlutafélagsins
Endurbætur, kt. 000000-0000, ákærða Kristjáni sem framkvæmdarstjóra til og með
8. júní 2015 en frá þeim degi sem daglegum stjórnanda og ákærða Erni sem
daglegum stjórnanda til og með 8 júní 2015 en frá þeim degi sem
framkvæmdarstjóra, með því að hafa:
1. Staðið ríkissjóði skil á efnislega röngum
virðisaukaskattskýrslum einkahlutafélagsins vegna tímabilanna maí – júní til og
með nóvember – desember rekstrarárið 2015, hafa eigi staðið ríkissjóði skil á
virðisaukaskattskýrslu einkahlutafélagsins á lögmæltum tíma vegna
uppgjörstímabilsins september – október rekstrarárið 2015 og hafa eigi staðið
skil á virðisaukaskatti vegna uppgjörstímabilanna mars – apríl og nóvember -
desember rekstrarárið 2015 í samræmi við fyrirmæli IX. kafla laga nr. 50/1988,
um virðisaukaskatt, samtals að fjárhæð kr. 22.770.521 bæði hvað varðar ákærða
Kristján og ákærða Örn sem sundurliðast sem hér greinir:
Vangoldinn Vangoldinn
VSK
hvað VSK
hvað
varðar Kristján varðar
Örn
Árið
2015
mars – apríl kr.
4.041.875 kr.
4.041.875
maí – júní kr.
3.110.527 kr.
3.110.527
júlí – ágúst kr.
3.878.681 kr.
3.878.681
september – október kr. 5.062.334 kr.
5.062.334
nóvember - desember kr. 6.677.104 kr.
6.677.104
Samtals kr. 22.770.521 kr. 22.770.521
2. Eigi staðið ríkissjóði skil á staðgreiðslu
opinberra gjalda, sem haldið var eftir af launum starfsmanna
einkahlutafélagsins vegna greiðslutímabilanna apríl til og með desember
rekstrarárið 2015, í samræmi við fyrirmæli III. kafla laga um staðgreiðslu
opinberra gjalda nr. 45/1987 samtals að fjárhæð kr. 26.270.874 hvað varðar
ákærða Kristján og kr. 28.046.379 hvað varðar ákærða Örn sem sundurliðast sem
hér greinir:
Vangoldin Vangoldin
staðgr.
hvað staðgr.
hvað
varðar Kristján varðar
Örn
Árið
2015
apríl kr.
2.443.332 kr. 2.628.592
maí kr.
2.581.499 kr. 2.781.828
júní kr.
3.009.116 kr. 3.195.329
júlí kr.
2.435.042 kr. 2.643.697
ágúst kr.
2.929.288 kr. 3.122.346
september kr.
3.538.394 kr. 3.731.452
október kr.
2.819.810 kr. 3.012.868
nóvember kr.
3.920.607 kr. 4.143.423
desember kr.
2.593.786 kr. 2.786.844
Samtals kr.
26.270.874 kr. 28.046.379
Framangreind brot ákærða teljast varða við 1.
mgr. 262. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940, sbr. 1. gr. laga nr. 39/1995,
sbr. einnig:
a)
1. mgr.
40. gr. laga nr. 50/1988, um virðisaukaskatt, sbr. 3. gr. laga nr. 42/1995 og
3. gr. laga nr. 134/2005, að því er varðar 1. tölulið ákæru.
b)
2. mgr.
30. gr. laga nr. 45/1987, um staðgreiðslu opinberra gjalda, sbr. 2. gr. laga
nr. 42/1995 og 1. gr. laga nr. 134/2005, að því er varðar 2. tölulið ákæru.
Þess er krafist að ákærði verði dæmdur til refsingar og til greiðslu
alls sakarkostnaðar.“
Verjandi ákærða Kristjáns Ólasonar krefst
aðallega sýknu en til vara vægustu refsingar er lög leyfa og hæfilegrar
þóknunar sér til handa.
Verjandi ákærða Arnar Björnssonar krefst
aðallega sýknu en til vara vægustu refsingar er lög leyfa. Þá krefst hann
hæfilegrar þóknunar sér til handa.
I
Með bréfi skattrannsóknarstjóra ríkisins
dagsettu 21. júní 2017 var mál þetta sent embætti Héraðssaksóknara til
rannsóknar vegna meintra brota ákærðu, sem fyrrum fyrirsvarsmanna Endurbóta
ehf., á lögum nr. 45/1987 um staðgreiðslu opinberra gjalda og lögum nr. 50/1988
um virðisaukaskatt með áorðnum breytingum. Til grundvallar lá rannsókn
skattrannsóknarstjóra ríkisins á staðgreiðslu opinberra gjalda og innheimts
virðisaukaskatts. Tilkynning var send á lögheimili skattaðilans 12. apríl 2016
um að rannsókn málsins væri hafin á uppgjörstímabilum á rekstrarárinu 2015.
Samkvæmt skráningu í fyrirtækjaskrá RSK var tilgangur Endurbóta ehf. alhliða
byggingastarfsemi o.fl.
Með bréfi skattrannsóknarstjóra dagsettu 19.
desember 2016 var ákærðu tilkynnt um lok rannsóknarinnar og fyrirhugaða
ákvörðunartöku um refsimeðferð í málinu. Var ákærðu veittur frestur til þess að
tjá sig um ákvörðunina á grundvelli fyrirliggjandi gagna. Engar athugasemdir
bárust frá ákærðu af þessu tilefni.
Rannsókn skattrannsóknarstjóra ríkisins
leiddi í ljós að staðin hefðu verið skil á efnislega röngum
virðisaukaskattsskýrslum vegna uppgjörstímabilanna maí–júní, júlí–ágúst,
september–október og nóvember–desember rekstrarárið 2015. Þannig hafi verið
vanrækt að telja fram skattskylda veltu skattaðila og útskatt. Mögulegur
innskattur væri til staðar. Einnig hefði rannsóknin leitt í ljós að vanrækt
hefði verið að standa innheimtumanni ríkissjóðs skil á virðisaukaskatti sem
innheimtur var vegna uppgjörstímabilanna mars–apríl, júlí–ágúst, september–október
og nóvember–desember rekstrarárið 2015. Þá hefði rannsóknin leitt í ljós að
vanrækt hefði verið að standa innheimtumanni ríkissjóðs skil, á lögmæltum tíma,
á virðisaukaskattsskýrslu vegna uppgjörstímabilsins september–október
rekstrarárið 2015. Jafnframt hafi verið vanrækt að standa innheimtumanni
ríkissjóðs skil á afdreginni staðgreiðslu opinberra gjalda launamanna
skattaðila vegna greiðslutímabilanna apríl til og með desember rekstrarárið
2015.
Mat skattrannsóknarstjóra ríkisins að lokinni
rannsókn var að ákærðu hefðu í krafti stöðu sinnar og með saknæmri háttsemi
brotið gegn lögum nr. 45/1987 um staðgreiðslu opinberra gjalda og lögum nr.
50/1988 um virðisaukaskatt. Vísað var til fyrirsvars ákærðu fyrir Endurbætur
ehf. allt frá stofnun félagsins og þar til það var tekið til gjaldþrotaskipta
með úrskurði Héraðsdóms Reykjavíkur 16. júní 2016. Ákærði Kristján Ólason hafi
verið stjórnarmaður, framkvæmdastjóri og prókúruhafi frá 5. desember 2014 til
og með 8. júní 2015 og daglegur stjórnandi reksturs og fjármála skattaðila á
rannsóknartímabilinu. Ákærði Örn Björnsson hafi verið varamaður í stjórn
skattaðila frá 5. desember 2014 til og með 8. júní 2015 og stjórnarmaður og
framkvæmdastjóri með prókúru skattaðila frá 8. júní 2015 til og með 11 desember
2015.
Skiptum bús Endurbóta ehf. lauk 26. apríl
2017 og var félagið afskráð 26. maí 2017.
Þann 16. október 2017 gaf héraðssaksóknari út
ákæru í málinu.
II
Ákærði Kristján
Ólason kvaðst hafa verið framkvæmdastjóri þess félags sem hafi í reynd tekið
við af ABHHH ehf. tímabilið 5. desember 2014–8. júní 2015. Það hafi verið
sinnuleysi ákærða að gera Örn ekki framkvæmdastjóra strax, en hann hafi haldið
utan um fjármál félagsins frá upphafi, stýrt tilboðsgerð og öðru. Hafi félagið
unnið verk fyrir viðskiptavini Arnar. Kvaðst ákærði hafa falið Erni að stýra
félaginu, en hann hefði sóst eftir því, svo og formlegri skráningu þess efnis.
Þeir hafi báðir verið með prókúru. B, starfsmaður félagsins, hafi séð um
bókhaldið og verið með prókúru. Hún hafi aldrei tekið sjálfstæða afstöðu um
fjármál. Hafi hún leitað til ákærðu beggja en þó meira til Arnar. Örn hafi haft
aðgang að bankareikningum og debetkort á reikning. Hafi það fyrirkomulag verið
að um einn aðalreikning hafi verið að ræða og svo innkaupareikning. Gerði
ákærði ráð fyrir að Örn hefði haft aðgang að netbanka rétt eins og hann. Þá
hafi hann einnig haft aðgang að bókhaldskerfi og netbanka í gegnum notandanafn
Kristjáns. Hann upplýsti að vangoldin staðgreiðsla opinberra gjalda vegna
launatímabila þeirra sem tilgreind eru í ákæru hefði runnið í reksturinn. Það
eigi bæði við um þær greiðslur sem hann telji sig með réttu bera ábyrgð á og
einnig þær sem Örn hafi borið ábyrgð á.
Ákærði
Örn Björnsson kvaðst hafa litið á sig sem verkefnastjóra Endurbóta ehf. en
sjálfur hefði hann verið verktaki og aldrei verið á launaskrá hjá félaginu.
Þetta félag hafi verið „copy paste“ af félaginu Allt viðhald ehf. (síðar ABHHH
ehf.) Kristján hafi beðið hann að skrifa upp á að vera í stjórn félagsins. Hafi
skráningin verið mistök sem hann sjái eftir í dag. Hafi hann ekki hugleitt
hvernig hefði farið fyrir fyrra félaginu. Kvaðst hann þó hafa verið reynslunni
ríkari þegar Endurbætur hófu starfsemi sína og þekkt betur til ábyrgðar sinnar
en áður. Aðspurður kvaðst hann hafa áttað sig á því að staða félagsins væri
slök en hann hefði svifið um á „bleiku skýi“.
Ákærði kvaðst ekki hafa sóst eftir að vera
framkvæmdastjóri félagsins og ekki hafa haft með höndum daglega stjórn.
Hlutverk hans hefði ekkert breyst eftir hina formlegu skráningu. Hann hafi ekki
talið sig vera yfirmann B og ekki gefið henni fyrirmæli um fjármál félagsins.
Hún hafi heyrt undir Kristján, sem hafi alfarið séð um fjármálin, og aðallega
leitað til hans. Ákærði hafi síðan í auknum mæli átt samskipti við hana og hafi
það þróast svo að hún hafi orðið hans undirmaður og leitað til hans. Hún hafi
þó borið ákveðna hluti undir Kristján, t.d. þegar vantaði peninga. Ákærði
kvaðst ekki hafa haft aðgang að reikningum eða bókhaldi. Hann hafi verið með
kort á hliðarreikning og minnti hann að minnislykill að heimabanka hefði fylgt
en hann hefði ekki notað hann. Hann hafi ekki notað netbankann. Ákærði kvaðst
hafa starfað til jafns á skrifstofu og á verkstað og hafi dagleg störf hans
verið tengd ákveðnum verkum með sama hætti og hjá Allt viðhald ehf. Aðspurður
kvaðst hann kannast við að hafa farið með Kristjáni á einn fund til Tollstjóra.
Ákærði kvaðst vita að þegar Endurbætur ehf.
hefðu liðið undir lok hefði allt í raun runnið inn í rekstur nýs félags,
Viðhald og viðgerðir ehf.
B kvaðst hafa verið ráðin til skrifstofustarfa
fyrir ABHHH ehf. frá 1. mars 2014 og fram til þess tíma er það var tekið til
gjaldþrotaskipta. Hafi Kristján ráðið hana til starfa á skrifstofu. Hún kvaðst
hafa litið á ákærðu báða sem sína yfirmenn. Þann tíma sem hún starfaði hjá
félaginu hafi engin breyting orðið á rekstrinum og ekki heldur eftir að
Endurbætur ehf. hefði tekið við. Hún kvaðst hafa litið á ákærðu báða sem sína
yfirmenn en Örn hefði séð um fjármál félagsins og „skaffaði fé“. Kvað hún Örn
hafa séð um fjármálastjórn að mestu og þeir hefðu báðir séð um daglegan
rekstur. Hann hafi verið titlaður framkvæmdastjóri en Kristján eigandi. Hafi
Örn haft betri yfirsýn yfir verkin og haldið utan um innheimtuna. Hann hafi
verið á skrifstofu en meira á verkstað. Hún hafi framkvæmt greiðslur og
millifært en báðir ákærðu hafi veitt leyfi til þess. Báðir hafi verið með kort
en hún hafi haldið að Örn hafi ekki haft aðgang að aðalbankareikningnum. Örn
hafi ekki séð um bókhald heldur hafi það verið gert hjá endurskoðanda úti í bæ
en báðir ákærðu hafi séð um þau samskipti.
Vitnið kvaðst hafa sent út launakeyrslur að
beiðni annars hvors ákærða og greitt virðisaukaskatt. Allur gangur hafi verið á
því hvort hún hafi leitað til Arnar eða Kristjáns. Hafi hún alltaf borið ákvarðanir
varðandi fjármál undir annan hvorn og sá sem „var nær“ svarað henni. Aðspurð
kvað hún ákærðu báða hafa séð um skattinn en hún viti ekki hver hafi gert
skýrslur og skilagreinar. Hún kvað ákærða Örn hafa verið ágætlega upplýstan um
fjárhagsstöðu félagsins og stundum fengið útprentun af stöðu. Hann hafi ekki
haft aðgang að aðalreikningi félagsins og ekki beðið um að fara inn á hann. Hún
hafi alltaf gefið honum upplýsingar um stöðu reikninga og annað sem hann hafi
beðið um. Til þess hafi hún ekki þurft leyfi Kristjáns. Þá hafi Örn notað annan
reikning til að kaupa vöru. B kvaðst muna eftir tímabili er Örn hefði orðið
veikur en hann hefði ekki verið lengi fjarverandi. Þau hafi haft samskipti
símleiðis um ákvarðanir á meðan á veikindunum stóð.
Þá kvað B rétt vera að hún hefði verið
starfsmaður Kristjáns og síðast starfað í félagi í hans eigu. Í dag sé hún hins
vegar atvinnulaus enda hafi það félag liðið undir lok um áramótin.
III.
Ákærðu er, eins og áður er rakið, gefið að
sök brot á lögum nr. 50/1988 um virðisaukaskatt og lögum nr. 45/1987 um
staðgreiðslu opinberra gjalda fyrir að hafa hvor um sig, á þeim tíma er þeir
voru í fyrirsvari fyrir félagið, staðið skil á efnislega röngum
virðisaukaskattsskýrslum Endurbóta ehf., fyrir að hafa eigi staðið skil á
virðisaukaskattsskýrslum á lögmæltum tíma og fyrir að hafa eigi staðið skil á
virðisaukaskattsskýrslum, á þeim tímabilum sem nánar greinir í ákæru. Rannsókn
málsins beindist að tímabilinu frá 15. maí 2015 til 5. febrúar 2016.
Við upphaf aðalmeðferðar vakti sækjandi
athygli á því að í ákærutextanum segði ranglega að ákærðu hefðu eigi staðið
skil á virðisaukaskatti vegna uppgjörstímabilanna mars–apríl og nóvember–desember rekstrarárið 2015.
Með réttu ætti að standa þar til og með
eins og ljóst megi vera af sundurliðun í ákæru. Taldi sækjandi því að um
augljósa villu væri að ræða og óskaði að bókað yrði um það eða honum gefinn
kostur á að koma að framhaldsákæru. Verjandi ákærða Kristjáns mótmælti því og
taldi ákærutextann eins og hann stæði bindandi fyrir ákæruvaldið.
Samkvæmt 1. mgr. 153. gr. laga nr. 88/2008 má
ákærandi m.a. breyta ákæru með framhaldsákæru til að leiðrétta augljósar
villur. Þessi leið verður hins vegar ekki farin þegar minna en tvær vikur eru
til aðalmeðferðar, nema ákærði samþykki. Ákvæði þetta er heimildarákvæði og
verður ekki skilið svo að leiðréttingu verði ekki að komið með bókun. Ber
dómara þá að leysa úr því hvort leiðréttingunni verði komið að með þeim hætti
gegn andmælum ákærða. Í ákæru er að finna skilmerkilega sundurliðun á
vangoldnum virðisaukaskatti ákærðu hvors um sig, tímabilin mars–apríl,
maí–júní, júlí–ágúst, september–október og nóvember–desember. Þá er í
rannsóknargögnum að finna gögn með nákvæmri sundurliðun. Þessi gögn voru lögð
fyrir ákærðu í skýrslutökum hjá héraðssaksóknara. Í ljósi þessa telur dómurinn
að vörnum ákærðu verði í engu áfátt þó leiðréttingu þessari verði komið við og
er á hana fallist.
Ákærðu Kristján Ólason og Örn Björnsson neita
sök. Ákærði Kristján er, samkvæmt skráningu í fyrirtækjaskrá RSK,
framkvæmdastjóri og aðalmaður í stjórn félagsins frá 5. desember 2014 til 8.
júní 2015 og prókúruhafi frá 5. desember 2014 og út rannsóknartímabilið. Hann
reisir kröfu sína um sýknu á því að hann beri ekki ábyrgð á skattskilum, hvorki
innan þess tímabils er hann var formlega skráður í fyrirsvari né eftir það sem
daglegur stjórnandi. Telur hann meðákærða Örn hafa alfarið borið ábyrgð á
daglegri fjármálastjórn í krafti stöðu sinnar sem framkvæmdastjóra.
Ákærði Örn er, samkvæmt fyrirtækjaskrá RSK,
framkvæmdastjóri frá 8. júní 2015 til 11. desember 2015 og aðalmaður í stjórn
og prókúruhafi frá 8. júní 2015 út rannsóknartímabilið. Krafa hans um sýknu er
af sama meiði og meðákærða, sem hann kveður alfarið hafa sinnt daglegri
fjármálastjórn. Sjálfur hafi hann ekki haft færi á því nema að takmörkuðu
leyti. Hin formlega skráning hafi verið til málamynda og fyrir þann tíma hafi
hann ekki sinnt daglegri stjórn félagsins.
Ágreiningslaust er að skráningar um fyrirsvar
ákærðu í fyrirtækjaskrá RSK eru réttar, en þær eru í samræmi við tilkynningar
frá félaginu. Þá er ekki uppi tölulegur ágreiningur.
Samkvæmt 1.–3. mgr. 44. gr. laga nr. 138/1994
um einkahlutafélög ber félagsstjórn ábyrgð á því að skipulag þess og starfsemi
sé jafnan í réttu og góðu horfi. Ber hún ábyrgð á meðferð og eftirliti með
fjármunum félagsins og bókhaldi. Samkvæmt framangreindum ákvæðum ber
framkvæmdastjóri einnig ábyrgð og skal hann annast daglegan rekstur og sjá um
að bókhald sé fært í samræmi við lög og venjur og að meðferð eigna félags sé
með tryggilegum hætti. Þannig bera félagsstjórn og framkvæmdastjóri
einkahlutafélags ábyrgð á því að skattskilum sé hagað í samræmi við lög, eða í
þessu tilviki í samræmi við 1. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988 um virðisaukaskatt
og 2. mgr. 30. gr. laga um staðgreiðslu opinberra gjalda.
Ákærðu vilja hvorugur kannast við að hafa
borið ábyrgð á fjármálastjórn félagsins og skattskilum, hvorki á þeim tíma er
formleg skráning tekur til né utan þess tíma, eins og nánar greinir í ákæru.
Ákæruvaldið byggir á því að ákærðu Kristján og Örn beri í krafti stöðu sinnar
sameiginlega ábyrgð á skattskilum það tímabil, þ.e. á grundvelli þeirrar
ábyrgðar sem þeir báru í raun sem daglegir stjórnendur og á grundvelli
formlegrar skráningar sem framkvæmdastjórar.
Vitnið B hefur borið á sama veg á
rannsóknarstigi og hér fyrir dómi um að ákærðu hafi í sameiningu stýrt félaginu
og tekið ákvarðanir um fjárhagstengd málefni. Þá hafi launamál og skattskil
fallið undir ábyrgð þeirra beggja. Engin breyting hafi orðið á fyrirkomulagi
stjórnunar eftir að félagið Endurbætur ehf. tók við af ABHHH ehf. Hún hafi
litið á ákærða Kristján sem eiganda félagsins og Örn sem framkvæmdastjóra. Að
mati dómsins er ekkert fram komið sem dregur úr trúverðugleika vitnisins og
vandséð hvaða hagsmuni hún hefur af því að bera rangt um þessi atriði. Hvað
varðar ákærða Örn þá telur dómurinn einu gilda þó að hann hafi haft takmarkaðan
rafrænan aðgang að reikningum félagsins, enda voru heimildir hans víðtækar og
hann hafði alla möguleika til þess að nýta sér þær. Sú málsvörn ákærða að
skráning í Fyrirtækjaskrá RSK hafi verið til málamynda er sömuleiðis í andstöðu
við framangreint og þátttöku hans í rekstrinum og er því haldlaus með öllu. Þá
liggur ekki fyrir sönnun þess að hann hafi ekki getað sinnt störfum sökum
heilsubrests það tímabil sem ákæra lýtur að.
Með vísan til framangreinds og með stoð í
gögnum málsins telur dómurinn sannað að ákærðu hafi sameiginlega borið ábyrgð á
rekstri félagsins, þ.m.t. skattskilum. Ákærðu bar að sjá til þess að fjármál
félagsins væru í góðu horfi og skattskil í samræmi við ákvæði 1. mgr. 40. gr.
laga um virðisaukaskatt og 2. mgr. 30. gr. laga um staðgreiðslu opinberra
gjalda. Verður að virða háttsemi ákærðu til stórkostlegs hirðuleysis. Þegar
litið er til fjárhæða verða brotin talin meiri háttar og því verða þau einnig
heimfærð til 1. mgr. 262. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940. Eru brot
ákærðu rétt heimfærð til refsiákvæða í ákæru.
IV
Refsiákvörðun
Í dag var kveðinn upp dómur í máli S-331/2017
sem var m.a. höfðað gegn ákærðu. Farin var sú leið að sameina þau mál ekki en
hins vegar voru þau rekin samhliða. Var ákærði Kristján dæmdur til fimm mánaða
skilorðsbundinnar refsingar en ákærði Örn til fjögurra mánaða skilorðsbundinnar
refsingar. Jafnframt var þeim gert að greiða sekt í ríkissjóð. Ber að dæma
ákærðu hegningarauka við þann dóm. Verður skilorðsdómur þeirra því dæmdur upp
og þeim ákveðin refsing í einu lagi, sbr. 60. gr., 77. og 78. gr. almennra
hegningarlaga. Sektarrefsing samkvæmt þeim dómum stendur óhögguð.
Ákærðu hafa samkvæmt framlögðum sakavottorðum
ekki áður gerst sekir um refsiverðan verknað.
Með hliðsjón af þeim brotum sem ákærðu
Kristján og Örn hafa verið sakfelldir fyrir og dómvenju á þessu sviði þykir
refsing ákærða Kristjáns hæfilega ákveðin 15 mánaða fangelsi og ákærða Arnar 14
mánaða fangelsi. Fullnustu refsingarinnar verður frestað skilorðsbundið eins og
í dómsorði greinir.
Ákærðu verða samhliða skilorðsbundinni
refsingu dæmdir til greiðslu sektar samkvæmt 2. mgr. 30. gr. laga um
staðgreiðslu opinberra gjalda og 1. mgr. 40. gr. laga nr. 50/1988 um
virðisaukaskatt. Verður sekt miðuð við lögbundið lágmark í samræmi við kröfu
ákæruvaldsins, eða tvöfalda skattfjárhæð af þeirri fjárhæð sem vangreidd var
eða samtals 49.041.395 kr. hvað ákærða Kristján varðar en 52.592.405 kr. hvað
varðar ákærða Örn. Um vararefsingu fer eins og nánar greinir í dómsorði.
Ákærði Kristján greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Ómars M. Valdimarssonar lögmanns, 779.960 kr., og Ólafs Kristinssonar lögmanns, 442.680 kr.
Ákærði Örn, greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Sigurbjörns Þorbergssonar lögmanns, 864.280 kr.
Við ákvörðun málsvarnarlauna er tekið tillit
til vinnu lögmanna á rannsóknarstigi en Ólafur Kristinsson lögmaður var
tilnefndur verjandi ákærða Kristjáns á rannsóknarstigi og að hluta til fyrir
dómi. Þá er litið til þess hagræðis sem var af fyrirkomulagi við málflutning
verjenda Kristjáns og Arnar, en samhliða þessu máli var flutt mál S-331/2017
sem höfðað var gegn þeim. Einnig er litið til umfangs málsins.
Sigríður Hjaltested héraðsdómari kveður upp
dóm þennan.
D ó m s o r ð:
Ákærði, Kristján Ólason, sæti fangelsi í 15
mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og hún falli niður að liðnum
tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa haldi ákærði almennt skilorð 57. gr.
almennra hegningarlaga.
Ákærði Kristján greiði 49.041.395 krónur í
sekt til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dóms þessa, en sæti ella
fangelsi í 270 daga.
Ákærði, Örn Björnsson, sæti fangelsi í 14
mánuði en fresta skal fullnustu refsingarinnar og hún falli niður að liðnum
tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa haldi ákærði almennt skilorð 57. gr.
almennra hegningarlaga.
Ákærði Örn greiði 52.592.405 krónur í sekt
til ríkissjóðs innan fjögurra vikna frá birtingu dóms þessa, en sæti ella
fangelsi í 270 daga.
Ákærði Kristján greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Ómars M. Valdimarssonar lögmanns, 779.960 krónur, og Ólafs Kristinssonar lögmanns, 442.680 krónur.
Ákærði Örn greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda síns, Sigurbjörns Þorbergssonar lögmanns, 864.280 krónur.
Sigríður
Hjaltested (sign.)