- Líkamsárás
- Miskabætur
- Refsiákvörðun
D Ó M U R
Héraðsdóms
Reykjavíkur 10. júlí 2018 í máli nr. S-44/2018:
Ákæruvaldið
(Dagmar
Ösp Vésteinsdóttir saksóknarfulltrúi)
gegn
Kolbrúnu
Gígju Björnsdóttur
(Jóhannes
Rúnar Jóhannsson lögmaður)
Mál þetta, sem
dómtekið var 5. júní 2018, var höfðað með ákæru héraðssaksóknara, dags. 23.
janúar 2018, á hendur:
„Kolbrúnu Gígju Björnsdóttur, kt. 000000-0000,
[...], Reykjavík,
fyrir stórfellda líkamsárás, með því að hafa aðfaranótt laugardagsins [...]
2015, inni á skemmtistaðnum [...] við [...] í Reykjavík, ráðist á A með því að
rífa í hár hennar og draga hana þannig niður í gólfið þar sem ákærða veittist
m.a. að henni með því að slá og sparka í höfuð hennar og háls allt með þeim
afleiðingum að hún missti meðvitund og hlaut mar á vinstra heilahveli, brot á
málbeini, einkenni heilahristings, dreifða yfirborðsáverka í andliti og hrufl á
hné.
Telst þetta varða við 2. mgr. 218. gr. almennra hegningarlaga nr.
19/1940.
Einkaréttarkrafa:
Af hálfu A, er þess krafist að ákærðu verði gert að greiða miska- og
þjáningabætur samtals að fjárhæð kr. 681.900, auk lögmannsþóknunar að fjárhæð
kr. 250.000 með virðisaukaskatti, auk vaxta skv. 1. mgr. 8. gr. laga um vexti
og verðtryggingu nr. 38/2001, frá 28. mars 2015 til þess dags er mánuður verður
liðinn frá birtingu bótakröfunnar, en dráttarvaxta skv. 1. mgr. 6. gr., sbr. 9.
gr. sömu laga, frá því tímamarki til greiðsludags.
Þess er krafist að ákærða verði dæmd til refsingar og til greiðslu alls
sakarkostnaðar.“
Verjandi ákærðu krefst
sýknu en til vara vægustu refsingar er lög leyfa. Þá krefst hann hæfilegrar
þóknunar sér til handa.
I.
Málsatvik
Aðfaranótt
[...] 2015, kl. 2:10, leitaði brotaþoli ásjár hjá lögreglumönnum sem voru í
Austurstræti en hún sat á bekk á móts við skemmtistaðinn [...]. Kvaðst hún hafa
verið lamin á skemmtistaðnum. Segir í skýrslu lögreglu að brotaþoli hafi verið
með áverka í andliti, tvo skurði sem blæddi úr og stóra kúlu á enninu. Kvartaði
hún undan höfuðverk. Aðspurð kvaðst hún lítið muna eftir atvikum en hún og
vinur hennar hefðu verið stödd í reykherbergi skemmtistaðarins. Dökkhærð stelpa
hafi komið og lamið hana en við það hafi brotaþoli fallið í gólfið og fengið
höfuðhögg. Kvaðst brotaþoli ekki geta lýst árásaraðilanum. Rætt var við þrjú
vitni á staðnum en tvö þeirra könnuðust við gerandann.
Brotaþoli var flutt
með sjúkrabíl á slysadeild. Í fyrirliggjandi læknisvottorði B er haft eftir
brotaþola að kona hefði ráðist á hana, slegið hana og sparkað í hana með þeim
afleiðingum að hún missti meðvitund. Hún hafi kvartað undan ógleði og
höfuðverk. Í vottorðinu segir að brotaþoli hafi verið undir áhrifum áfengis en
þó skýr. Við skoðun kom í ljós margúll á enni og bólga og eymsli yfir nefrót,
bólga og eymsli yfir vinstra kinnbeini og skeina á hægra hné. Brotaþoli var
útskrifuð með ráðleggingar um verkjalyf. Hún var kölluð aftur inn samdægurs þar
sem endurúrlestur á tölvusneiðmyndum leiddi í ljós heilamar á yfirborði vinstra
heilahvels framanverðs. Var haft eftir brotaþola að hún hefði kastað talsvert
upp, verið með höfuðverk, dofa vinstra megin í andliti og eymsli vinstra megin
á hálsi. Gerðar voru ítarlegri rannsóknir á brotaþola sem sýndu áfram heilamar,
heldur minna áberandi en við fyrri rannsókn, og einnig þverbrot í málbeininu.
Ekki þótti ástæða til frekara inngrips og fékk brotaþoli ráðleggingar um hvíld
og verkjalyf eftir þörfum. Var brotaþoli greind með mar á vinstra heilahveli,
brot á málbeini, einkenni heilahristings og með dreifða yfirborðsáverka á
andliti og hrufl á hné.
Brotaþoli lagði fram
kæru vegna árásarinnar 31. mars 2015 og lýsti aðdraganda hennar. Nafngreindi
hún árásaraðilann sem hefði komið aftan að henni, rifið í hár hennar og keyrt
hana niður í jörðina. Hún hafi fundið fyrir höggum í höfuð og háls og sennilega
„dottið út“.
Á meðal gagna málsins er læknisvottorð C,
læknanema á heilbrigðisstofnun Suðurnesja, vegna komu brotaþola á slysadeild [...]
2015 og vegna skoðunar á heilsugæslu [...] 2017. Í þeirri skoðun er rakin
frásögn brotaþola um fylgikvilla árásarinnar. Þar kemur fram að hún hafi fengið
áfallahjálp. Þá kom fram hjá brotaþola að skammtímaminni hennar hefði farið úr
skorðum. Verkir hefðu ágerst og þyrfti hún á verkjalyfjum að halda. Fram kemur
að ummerki séu um bólgu ofarlega í hálsi og herðum. Var brotaþoli greind með
króníska vöðvabólgu og skerðingu á langtímaminni en í vottorðinu segir að þetta
séu taldir helstu þættir líkamsárásarinnar sem brotaþoli tengi við líðan sína á
þessum tíma. Batahorfur væru óljósar en brotaþoli hefði nýlega byrjað að sækja
sjúkraþjálfun sem gengi vel.
Þá
liggur fyrir staðfesting D, sálfræðings hjá Landspítala-háskólasjúkrahúsi, á
því að brotaþoli hafi fengið tvö áfallahjálparviðtöl, annars vegar [...] 2015
og hins vegar [...]2015, vegna atviksins [...] 2015.
Í
þinghaldi þann 16. mars 2018 óskaði lögmaður brotaþola eftir því að hann yrði
skipaður réttargæslumaður hennar. Þeirri beiðni var hafnað með úrskurði
réttarins 6. apríl 2018. Með úrskurði Landsréttar 11. apríl 2018 var sú
ákvörðun staðfest.
II.
Verður nú gerð grein
fyrir framburði ákærðu, brotaþola og annarra vitna við aðalmeðferð málsins, að
því marki sem nauðsynlegt þykir til úrlausnar þess.
Ákærða kvaðst ekki hafa verið á
skemmtistaðnum [...] þegar árásin átti sér stað. Hafi hún verið heima hjá sér
með kærasta sínum en hugsanlega hafi hún verið þar á föstudeginum. Þegar henni
var kynnt að meint brot hefði átt sér stað aðfaranótt laugardags kvaðst hún
hafa verið á staðnum á fimmtudagskvöldið, a.m.k. ekki sama kvöld og árásin var
heldur kvöldið áður. Hefði hún sagt lögreglu það þó að það kæmi ekki fram í
lögregluskýrslu. Þá kannaðist ákærða ekki við að hafa sagt við lögreglu að hún
hefði verið heima eða að vinna á [...], eins og fram komi í skýrslunni, og að
hún hefði ekki djammað á þessum tíma af persónulegum ástæðum. Þegar borinn var
undir ákærðu framburður hennar úr lögregluskýrslu tók hún fram að langt væri
liðið frá því að skýrsla lögreglu var tekin og kynni það að hafa áhrif á
minnið. Ákærða kvaðst hafa starfað sem vaktstjóri á [...] og [...] á þeim tíma
sem um ræðir, með einu hléi þó, og starfa þar enn. Þekkti hún því E, vitni í málinu.
Hún kvaðst ekki þekkja brotaþola.
Brotaþoli kvaðst muna lítið eftir atvikinu í
dag og verr en þegar hún gaf lögregluskýrsluna. Þá kvaðst hún ekki muna hver
aðdragandi hefði verið að árásinni. Hún myndi eftir því að einhver hefði komið
aftan að henni, rifið hana niður og hún fundið fyrir höggum í höfuðið. Kvaðst
hún hafa verið á leið út af staðnum með F og fleirum þegar ráðist hefði verið á
hana. Brotaþoli kvaðst ekki muna eftir uppákomu inni á staðnum áður en árásin
varð en fannst þó eins og hún hefði setið við borð og að einhver hefði rekið
þau út. Þá minnti brotaþola að F eða samferðarmenn hennar hefðu nafngreint
ákærðu sem árásaraðilann. Brotaþoli lýsti áverkum sínum, afleiðingum
árásarinnar og ástandi sínu í dag. Kvaðst hún sérstaklega finna fyrir því að
skammtímaminni hennar hefði versnað. Aðspurð kvaðst hún hafa drukkið áfengi
þetta kvöld en þó ekki hafa verið mjög ölvuð.
G kvaðst ekki muna atvik vel í dag.
Hann kvaðst aðeins hafa drukkið 1–2 bjóra þetta kvöld. Hefði hann verið staddur
á reyksvæði skemmtistaðarins og séð brotaþola og aðra konu rífast en ekki séð
meira en það. Þá hafi hann séð skeggjaðan mann eiga í átökum við aðra konu sem
þarna var. Vitnið var spurður um það hvaða konu brotaþoli hefði rifist við og
kvaðst hann hafa heyrt að það væri ákærða Kolbrún. Þegar lögregla hringdi í
hann vegna málsins hefði honum verið sagt að það væri vegna máls ákærðu. Þá
hefðu F og vinir hans sem hefðu verið með honum spurt hann hvort hann vissi
hver þetta væri og hefði hann því farið að grennslast fyrir um það. Hafi hann
kannað hvaða Kolbrúnu væri verið að tala um og reyndist það vera sú sem
starfaði á [...] en honum hafi verið sýnd mynd af henni. Hefði hann þekkt hana
sem konuna sem hann hefði séð rífast við brotaþola. Kvaðst hann ekki muna
hvenær hann sagði F þetta. Vitnið kvaðst ekki þekkja ákærðu neitt fyrir og
lýsti henni sem dökkhærðri og um 172–173 cm á hæð. Borinn var undir vitnið
framburður hans hjá lögreglu um að hann hefði séð ákærðu ráðast á brotaþola.
Kvaðst hann ráma í þetta í dag og líka að kærasti ákærðu hefði ráðist á aðra
stelpu sem þarna var. Hafi ákærða verið sú eina sem kom til greina sem
gerandinn. Einnig kvaðst vitnið muna eftir öðrum átökum við inngang
skemmtistaðarins en þau hafi verið milli annarra aðila og tengst því sem gerðist
á reyksvæðinu. Aðspurður kvaðst vitnið ekki muna eftir að hafa rætt við
lögreglu á vettvangi en hann hefði nefnt ákærðu og kærasta hennar á nafn. Nánar
spurður kvaðst hann aðeins hafa talað um ákærðu sem „dökkhærðu stelpuna“ og
hefði bara vitað að hún héti Kolbrún en ekki vitað fullt nafn hennar fyrr en
síðar. Hann hefði ekki sagt neitt við lögreglu á vettvangi varðandi árásina því
hann hefði ekki séð neitt.
F kvaðst hafa verið með brotaþola
umrætt sinn en myndi ekki eftir öðrum. Hún væri [...]. Hann kvaðst hafa verið
að koma af reyksvæði sem væri baka til á skemmtistaðnum og gengið fram. Einhver
orðaskipti hefðu orðið á milli ákærðu og brotaþola og hefði ákærða rifið í
hárið á brotaþola og tekið hana niður í gólfið. Dyraverðir hefðu komið og
haldið honum en ákærða hefði sparkað í höfuðið á brotaþola oftar en einu sinni.
Hann kvaðst þó ekki muna eftir að hafa séð áverka. Vitnið kvað ákærðu hafa
verið að verki. Hann þekkti hana ekkert og kvaðst ekki muna í dag hvernig hann
hefði fengið vitneskju um nafn hennar. Aðspurður kvaðst vitnið ekki muna eftir
neinni uppákomu inni á staðnum en karlmaður sem hann vissi ekki hver var hefði
kýlt hann fyrir utan staðinn. Aðspurður kvaðst vitnið hafa verið mjög ölvaður
en engu að síður myndi hann eftir árásinni. Vitnið mundi ekki eftir því að
formleg lögregluskýrsla hefði verið tekin af honum. Kvaðst hann þó mun eftir að
hafa rætt við lögreglumann á vettvangi og taldi sig hafa greint honum frá
árásinni á brotaþola þó þess væri ekki getið í frumskýrslu.
H kvaðst ekki muna atvik vel en hann
hefði verið töluvert drukkinn. Hann hafi verið með F og brotaþola og hafi komið
til átaka við innganginn. Hann hafi séð stelpur í slagsmálum sem hann hefði
reynt að stoppa með því að ganga á milli. Hefði brotaþoli verið önnur þeirra.
Nánar spurður kvað hann hina stelpuna, árásaraðilann, hafa togað í hárið á
brotaþola, eiginlega verið að ná henni niður. Sú hafi verið dökkhærð. Kvaðst
vitnið hafa séð brotaþola detta, að því er hann minnti fram fyrir sig. Hann
hafi ekki séð nein högg eða spörk. Þarna hafi verið einhver hópur í kring sem
hefði verið með gerandanum. Nánar spurður minnti vitnið að hann hefði reynt að
skakka leikinn. Hafi árásaraðilinn þá verið að toga í hár brotaþola og hún enn
verið standandi en síðan hafi þetta haldið eitthvað áfram eftir það. Hann
minnti ekki að neinn annar sem þarna var hefði veist að brotaþola. Vitnið
kvaðst síðan muna eftir brotaþola fyrir utan á bekk en myndi ekki eftir að hafa
séð áverka. Hann kvað vinahóp sinn ekki hafa þekkt árásaraðilann. Hafi það ekki
verið rætt sérstaklega á eftir. Aðspurður kvaðst vitnið muna eftir einhverju
veseni innan þeirra hóps á reykingasvæðinu fyrir árásina, einhverju rifrildi um
sæti sem árásaraðilinn og samferðafólk hennar hefði farið að skipta sér af.
Hann kvaðst ekki muna hvort átökin við innganginn hefðu verið í kjölfar
þessarar uppákomu.
E dyravörður kvaðst ekki muna eftir atvikum í dag
og treysti sér ekki til þess að tjá sig um það sem gerðist. Borinn var undir
hann framburður hans í frumskýrslu lögreglu og í símaskýrslu síðar, þar sem
hann kvaðst hafa séð ákærðu og I, unnusta hennar, yfirgefa staðinn. Vitnið
kvaðst ekki telja að hann hefði í raun sagt frá því sem hann hefði séð sjálfur
heldur einhverju sem hann hefði heyrt. Þá væri hann ekki íslenskur og kynni að
hafa misskilið eitthvað. Hann hefði viðhaft hefðbundið verklag sem væri notað í
aðstæðum sem þessum. Vitnið kvaðst vera samstarfsmaður ákærðu en hann hefði
starfað á skemmtistaðnum í sjö ár.
I, [...], kvaðst hafa verið heima það kvöld sem
atvik áttu sér stað en verið að skemmta sér kvöldið áður. Kvað hann ákærðu hafa
verið hjá honum og því væri ekki rétt að til þeirra hefði sést á skemmtistaðnum
aðfaranótt laugardagsins. Borinn var undir ákærða framburður hans hjá lögreglu
þar sem hann kvaðst ekki hafa hugmynd um hvort ákærða hefði verið á [...] þegar
árásin átti sér stað. Svaraði vitnið því til að ákærða hefði verið með honum um
kvöldið og í rúmi hans næsta morgun þegar hann vaknaði. Hann kannaðist við að
hafa verið í neyslu á umræddum tíma.
J lögreglumaður kom á vettvang og ritaði
síðar frumskýrslu málsins. Reifaði hún helstu atriði hennar. Kvaðst vitnið hafa
rætt við brotaþola á vettvangi en samstarfsfélagar hennar við önnur vitni. Hafi
sér orðið kunnugt um að brotaþoli hefði orðið fyrir árás á skemmtistaðnum þegar
þeir ræddu við vitnin. Ekki hafi komið fram hjá brotaþola að hún hefði misst
meðvitund eftir árásina.
K læknir fór yfir helstu atriði er fram koma í
vottorði hans og svaraði spurningum varðandi efni þess. Kvað hann áverka
brotaþola geta samræmst þeirri lýsingu sem hún gaf á árásinni. Áverkarnir hafi
verið þess eðlis að ætla megi að högg hafi hæft brotaþola að framanverðu.
Vitnið staðfesti að heilamar brotaþola hefði farið minnkandi og það benti til
minni háttar mars og blæðingar. Brotþolar gætu engu að síður verið lengi að
jafna sig og minniserfiðleikar verið eitt af hugsanlegum einkennum. Vitnið
kvaðst hins vegar ekki hafa fylgt brotaþola eftir og gæti ekki staðfest slíkar
afleiðingar í tilviki brotaþola.
Þá gaf C læknanemi símaskýrslu. Hann fór yfir helstu atriði er fram
koma í vottorði hans og svaraði spurningum varðandi efni þess. Einnig kom fyrir
dóminn L lögreglukona en ekki þykir
ástæða til að rekja framburð hennar.
III.
Niðurstaða
Ákærðu
er gefin að sök stórfelld líkamsárás á skemmtistaðnum [...] [...] 2015. Ákærða
hefur frá upphafi neitað sök og rekur ekki minni til þess að hafa verið á
skemmtistaðnum umrætt sinn.
Eins og rakið hefur verið ræddi brotaþoli við
lögregluna í miðbæ Reykjavíkur og lýsti líkamsárás sem hún varð fyrir af hendi
óþekktrar dökkhærðrar konu. Augljósir áverkar voru á andliti hennar sem blæddi
úr og var hún í kjölfarið flutt á slysadeild. Einnig var rætt við vitnin G og F,
samferðamenn brotaþola. G lýsti uppákomu í reykherbergi staðarins og hefðu
strákur að nafni I og stelpa að nafni Kolbrún verið með leiðindi. Hefðu brotist
út slagsmál sem parið hefði átt upptökin að. Væri Kolbrún að vinna á [...] og [...].
F lýsti einnig uppákomu í reykherberginu, en par hefði komið upp að honum og úr
orðið ágreiningur. Hafi maðurinn kýlt hann tvisvar sinnum. Þá var rætt við
dyravörðinn E sem kvaðst ekki hafa orðið vitni að slagsmálunum en séð parið
Kolbrúnu og I yfirgefa staðinn. Hafi öllu fólkinu sem átti aðild að
slagsmálunum verið vísað út af staðnum. E kvaðst þekkja Kolbrúnu en hún hefði
verið rekstrarstjóri [...].
Ekki verður séð af frumskýrslu málsins að
gripið hafi verið til frekari ráðstafana á vettvangi, og það þó tilteknir
aðilar hefðu verið nefndir á nafn. Virðist hafa verið gengið út frá því að til
slagsmála hefði komið en engin lýsing vitna lá fyrir á þeim aðila sem veitti
brotaþola þá áverka sem hún greinilega hlaut. Lýstu lögreglukonurnar J og L
verkaskiptingu við skýrslutöku á vettvangi og verklagi en það hafi legið fyrir
að fá framburð vitna um árásina á brotaþola. Nokkrum dögum eftir árásina, eða [...]
2015, lagði brotaþoli fram kæru og vísaði þá til upplýsinga sem hún hafði
fengið um að árásaraðilinn héti Kolbrún og starfaði á [...].
Á tímabilinu 1.–4. desember 2015, eða rúmum
níu mánuðum síðar, voru teknar skýrslur af vitnunum F, E og H. Skýrsla var
tekin af unnusta ákærðu 11. desember 2015 en hann hafði þá réttarstöðu
sakbornings. Þá var skýrsla tekin af ákærðu nokkrum dögum síðar, eða 15.
desember 2015, og hafði hún þá einnig réttarstöðu sakbornings. Skýrsla af G var
tekin 31. maí 2016. Viðbótarskýrslur voru teknar af tveimur vitnanna 9. mars
2017.
Eins og áður greinir neitar ákærða sök.
Framburður hennar hefur ekki verið stöðugur um athafnir hennar fyrir
árásardaginn eða um það hvar hún hafi verið á verknaðarstundu. Rýrir það
trúverðugleika hennar. Þá virtust ákærða og I, unnusti hennar, hafa samræmt
frásögn sína um það hvar þau hefðu verið á verknaðarstundu og hún tekið nokkrum
breytingum frá því er þau gáfu skýrslu hjá lögreglu. Báru þau um að hafa verið
bæði heima hjá sér umrætt sinn. Telur dómurinn þau bæði vera ótrúverðug hvað
þetta varðar enda í ósamræmi við framburð vitnisins E hjá lögreglu, en hann bar
um að hafa séð þau á [...] er hann var spurður út í slagsmálin. Skýringar E á
fráhvarfi sínu frá þeim framburði nú eru ótrúverðugar og verður því ekki á
honum byggt. Í þessu sambandi er litið til tengsla hans við ákærðu, sem er
samstarfsmaður hans.
Dómurinn telur sannað með framburði vitnanna F,
G og E hjá lögreglu að ákærða hafi verið á skemmtistaðnum ásamt I, [...], og að
til átaka hafi komið á milli hennar og brotaþola. Hjá því verður ekki litið að
vitnin F og G lýstu ekki árásinni á brotaþola á vettvangi. Þegar formlegar
lögregluskýrslur voru teknar þó nokkru síðar lýsti F árásinni á brotaþola og
var sú lýsing í helstu atriðum í samræmi við skýrslu brotaþola. Vitnið G kvaðst
hafa séð ákærðu ráðast á brotaþola en gat ekki lýst þeirri atburðarás. Vitnið H
mundi eftir því að árásaraðilinn hefði haldið í hár brotaþola sem hefði lent í
gólfinu. Allir lýstu ákveðnu atviki í reykherberginu og að fleiri aðilar hefðu
komið við sögu.
Hér fyrir dómi kváðust vitnin bæði muna atvik
illa eða ekki hafa séð alla atburðarásina. Óljóst var hjá vitnunum þegar borinn
var undir þau framburður þeirra hjá lögreglu hvort atvik í reykherbergi hefði
verið aðdragandi þess er síðar gerðist. Þá var ekki ljóst hve margir voru
viðstaddir. Allir hlutaðeigandi kváðust hafa verið undir áhrifum áfengis umrætt
sinn og sumir verulegum. Þá var misræmi í atvikalýsingu F hér fyrir dómi og hjá
lögreglu, en hann bar einnig fyrir sig minnisleysi um annað en árásina sjálfa.
Að mati dómsins er framburður vitnisins á heildina litið ekki sannfærandi og er
sönnunargildi framburðar hans því takmarkaðra en ella.
Fyrir liggur að brotaþoli gat ekki lýst
árásaraðila nema háralit hans og byggir tilgátu sína um að ákærða hafi verið að
verki á upplýsingum annars staðar frá. Brotaþoli er trúverðug svo langt sem
framburður hennar nær en ákærða á hinn bóginn ekki eins trúverðug af þeim
ástæðum sem áður greinir. Þá fær framburður ákærðu ekki stoð af vitnisburði I.
Framburður brotaþola um að ákærða hafi rifið
í hár hennar og dregið hana niður í gólfið fær stoð af vitnisburði F og H. Á
hinn bóginn fær framburður brotaþola ekki þá stoð af gögnum málsins og
framburði vitna sem áskilja verður til þess að unnt sé að leggja hann til
grundvallar niðurstöðu um að ákærða hafi í kjölfarið veist að brotaþola með því
að slá og sparka í höfuð hennar og háls með þeim afleiðingum er í ákæru
greinir. Liggur fyrir að fleirum var til að dreifa þegar brotaþoli varð fyrir
árásinni. Ber ákæruvaldið hallann af sönnunarskorti í þessum efnum, og þá
sérstaklega að hafa ekki fylgt rannsókninni eftir á vettvangi og síðar, með
þeim hætti sem æskilegt var til að tryggja sönnun. Ber að skýra vafa um þetta atriði
ákærðu í hag og verður hún því sýknuð af þessu ákæruatriði, sbr. 108. gr. og
109. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008.
Samkvæmt framansögðu er ákærða sakfelld fyrir
líkamsárás gagnvart brotaþola sem ber að heimfæra undir 1. mgr. 217. gr. almennra
hegningarlaga.
Ákærða hefur ekki áður gerst sek um
ofbeldisbrot. Litið er til þess að verulegur óútskýrður dráttur varð á rannsókn
málsins, sem er hvorki flókið né umfangsmikið. Þykir því rétt að fresta
ákvörðun refsingar og falli hún niður að tveimur árum liðnum haldi ákærða
almennt skilorð samkvæmt 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.
Ákærða hefur verið sakfelld fyrir brot sem er
til þess fallið að valda brotaþola miska. Verður hún dæmd til að greiða henni
miskabætur samkvæmt 1. mgr. 26. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993 og reiknast
vextir eins og nánar greinir í dómsorði. Þykir fjárhæð miskabóta hæfilega
ákveðin 150.000 krónur. Krafa um þjáningarbætur er órökstudd og er henni vísað
frá dómi. Þá ber ákærðu að greiða brotaþola 295.120 krónur í málskostnað.
Með vísan til 1. mgr.
235. gr. laga nr. 88/2008 um meðferð sakamála skal ákærða greiða allan
sakarkostnað málsins. Þegar litið er til umfangs máls þykja málsvarnarlaun
skipaðs verjanda hennar, Jóhannesar Rúnars Jóhannssonar lögmanns, hæfileg 569.160
krónur Við ákvörðun þóknunar lögmanna
hefur verið tekið tillit til virðisaukaskatts. Þá ber ákærðu að greiða annan
sakarkostnað málsins samkvæmt framlögðu yfirliti, sem er 40.000 krónur.
Sigríður Hjaltested
héraðsdómari kveður upp dóm þennan.
D
ó m s o r ð:
Ákvörðun
refsingar ákærðu, Kolbrúnar Gígju Björnsdóttur, er frestað og fellur niður að
liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa haldi ákærða almennt skilorð
57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.
Ákærða greiði
brotaþola, A, 150.000 krónur auk vaxta skv. 1. mgr. 8. gr. laga um vexti og
verðtryggingu nr. 38/2001 frá 28. mars 2015 til 12. mars 2018 og 295.120 krónur
í málskostnað.
Ákærða greiði málsvarnarlaun skipaðs verjanda
síns, Jóhannesar Rúnars Jóhannssonar lögmanns, 569.160 krónur, og 40.000 krónur
í annan sakarkostnað.
Sigríður
Hjaltested (sign.)