D Ó M U R

Héraðsdóms Reykjavíkur þriðjudaginn 16. október 2018 í máli nr. S-594/2018:

Ákæruvaldið

(Margrét Herdís Jónsdóttir saksóknarfulltrúi)

gegn

X

            Mál þetta sem dómtekið er í dag var höfðað með ákæru útgefinni af lögreglustjóranum á höfuðborgarsvæðinu þann 25. september „á hendur X, kt. [...], [...], [...], fyrir umferðarlaga- og skjalabrot með því að hafa, þriðjudaginn 7. ágúst 2018, ekið bifreiðinni [...], sem í blekkingarskyni og án heimildar bar skráningarnúmerið [...], og í umrætt sinn ekið bifreiðinni umrætt sinn án lögboðinnar vátryggingar.

            Telst þessi háttsemi varða við 1. mgr. 157. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 og 1. mgr. 93. gr. umferðarlaga nr. 50/1987, sbr. 1. mgr. 100. gr. sömu laga.

            Þess er krafist að ákærði verði dæmdur til refsingar og til greiðslu alls sakarkostnaðar.“

            Ákærða var birt fyrirkall sem hafði að geyma viðvörun samkvæmt 1. mgr. 161. gr. laga um meðferð sakamála nr. 88/2008. Þrátt fyrir þetta sótti ákærði ekki þing og ekki var kunnugt um að hann væri forfallaður. Málið verður því dæmt á grundvelli framlagðra gagna og samkvæmt þeim hefur verið færð fram næg sönnun fyrir sekt ákærða.  Hann verður því sakfelldur samkvæmt ákærunni, en brot hans er þar rétt fært til refsiákvæðis.

            Ákærði er fæddur í [...] [...]. Hann hefur einu sinni hlotið dóm og þrisvar sinnum gengist undir lögreglustjórasátt vegna umferðarlagabrota. Þykir refsing ákærða hæfilega ákveðin fangelsi í 30 daga en en fullnustu refsingarinnar er frestað og falli hún niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. laga nr. 19/1940, sbr. 4. gr. laga nr. 22/1955.

            Af hálfu ákæruvaldsins flutti málið Margrét Herdís Jónsdóttir saksóknarfulltrúi.

            Barbara Björnsdóttir héraðsdómari kveður upp dóm þennan.

                                                              D Ó M S O R Ð :

            Ákærði, X, sæti fangelsi í 30 daga en fresta skal fullnustu refsingarinnar og falli hún niður að liðnum tveimur árum frá uppkvaðningu dóms þessa haldi ákærði almennt skilorð 57. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 sbr. 4. gr. laga nr. 22/1955.