Dómar

Ákærða, sem játaði brot sitt, dæmd í átta mánaða skilorðsfundið fangelsi til tveggja ára fyrir fíkniefnalagabrot.

Stefnandi krafði stefnda um endurgreiðslu á fjárhæð sem hann hafði innt af hendi fyrir 20 tonna tollkvóta vegna innflutnings alifuglakjöts þar sem honum var ókleift að flytja inn umrætt magn innan gildistíma tollkvótans vegna atvika sem tengdust pólskum framleiðanda alifuglakjöts. Ekki var fallist á með stefnanda að hann hefði ofgreitt stefnda vegna umrædds tollkvóta þar sem hann öðlaðist þau tímabundnu réttindi sem falin voru í tollkvótanum og bar stefndi ekki ábyrgð á því að stefnanda var ókleift að nýta sér allan úthlutaðan tollkvóta innan gildistíma hans.

Afsal fyrir fasteign dæmt ógilt þar sem skriflegt samþykki maka lá ekki fyrir, sbr. 1. mgr. 60. gr. og 1. mgr. 64. gr. hjúskaparlaga.

Stefnendur og stefndu áttu félag sem rak hverfisverslun í Reykjavík. Á árinu 2011 var hlutafé félagsins aukið og festi það kaup á tólf íbúðum í fjölbýlishúsi á Ísafirði. Á þeim tímapunkti voru stefndu skráð eigendur félagsins en málatilbúnaður stefnenda byggði á því að þau hefðu í reynd átt helming félagsins fram til ársins 2020 er aðilar gerðu samkomulag sín á milli um uppgjör. Fól uppgjörið í sér að stefndu greiddu stefnendum 52 milljónir króna. Í málinu kröfðust stefnendur þess að ákvæði samkomulagsins um fjárhæð greiðslunnar yrði breytt og þeim ákveðin hærri greiðsla. Var m.a. byggt á því að stefndu hefði verið óheimilt að draga frá uppgjörsfjárhæðinni ógjaldfært vinnuframlag sitt í þágu félagsins og leigu vegna búsetu stefnenda í einni af íbúðum hússins. Þá töldu stefnendur stefndu hafa notfært sér bágindi, einfeldni og fákunnáttu sína við gerð samkomulagsins. Dómurinn tók til skoðunar hvort skilyrði væru til að breyta samkomulaginu á grundvelli 36. gr. samningalaga og komst að þeirri niðurstöðu að stefnendum hefði ekki tekist sönnun þess. Voru stefndu því sýknuð af kröfum stefnenda.

Ákærði sem var dyravörður var að vísa brotaþola út af veitingastað. Brotaþoli sló til ákærða sem ýtti honum mjög harkalega með þeim afleiðingum að brotaþoli skall í götuna og missti meðvitund og hlaut ýmsa áverka m.a. á höfði. Ákærði var sakfelldur fyrir brot gegn 1. mgr. 217. gr. almennra hegningarlaga. Ekki var fallist á að 12. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 ætti við í málinu.

Ákærði var dæmdur í 90 daga fangelsi vegna ítrekaðs ölvunaraksturs. Hins vegar var ekki fallist á kröfu um upptöku bifreiðar þar sem talið var sýnt fram á að verulegur vafi léki á því að hann væri eigandi hennar.

C var dæmd til að greiða fyrrum eiginmanni sínum A 480.500 krónur í miska- og skaðabætur, að viðbættum vöxtum, vegna dreifingar á nektarmyndum af honum og B með tölvupósti til tveggja nafngreindra kvenna. Jafnframt var C dæmd til greiðslu málskostnaðar. Áður höfðu C og B gert dómsátt um greiðslu 680.000 króna í miskabætur og vexti.

X var sakfelldur fyrir manndráp skv. 211. gr. almennra hegningarlaga og stórfellt brot í nánu sambandi skv. 1., sbr. 2. mgr. 218. gr. b sömu laga með því að hafa banað dóttur sinni A með hamri að Hraunhóli við Krýsuvíkurveg 15. september 2024. Jafnframt var X sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot. Refsing þótti hæfilega ákveðin 16 ára fangelsi og kemur þeiri refsingu til frádráttar gæsluvarðhald X frá 15. september 2024. Þá var X dæmdur til að greiða móður A miskabætur að fjárhæð 5.000.000 króna og 1.500.000 krónur í útfararkostnað.

Stefnandi krafðist greiðslu úr húseigendatryggingu hjá stefnda vegna tjóns sem hann varð fyrir í húsnæði sínu. Stefndi var sýknaður þar sem stefnandi hafði bæði brotið gegn varúðarreglu og reglum um tilkynningu tjóns samkvæmt vátryggingarskilmálum og lögum um vátryggingasamninga.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás, hótun og brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni. Var honum gert að sæta fangelsi í 1 mánuð skilorðsbundið til tveggja ára og dæmdur til greiðslu bóta.

Stefnandi, sem hafði verið sagt upp störfum hjá stefnda, krafðist bóta úr hendi stefnda á grundvelli skírteinistryggingar flugmanna. Reisti stefnandi kröfur sínar á því að vegna ADHD greiningar og lyfjameðferðar ef þeim sökum væri hann ófær um að starfa sem flugmaður og hefði vegna þessa verið synjað um útgáfu heilbrigðisvottorðs. Stefndi krafðist sýknu og reisti þá kröfu sína m.a. á því að stefnandi hefði starfað hjá stefnda í 18 ár án þess að ADHD einkenna hefði orðið vart. Fyrst eftir uppsögn hefði hann verið greindur með ADHD og væri greiningin verulegum annmörkum háð. Með vísan til m.a. niðurstöðu dómkvadds matsmanns var það mat dómsins að slíkir annmarkar hefðu verið á greiningarferli stefnanda að ekki yrði lagt til grundvallar að hann væri ófær um að starfa sem flugmaður í skilningi laga og reglugerða á sviði samgöngumála. Stefnandi hefði því ekki sýnt fram á að skilyrði til greiðslu bóta úr tryggingunni væru fyrir hendi. Var stefndi sýknaður af kröfum stefnanda.

Ágreiningur um uppgjör launa og launatengds kostnaðar.

X, starfsmaður í leikskóla var sýknaður af líkamsárás á dreng/nemanda í skólanum þrátt fyrir að sannað teldist að X hefði gripið of harkalega í öxl drengsins við rækslu starfs síns og þannig meitt drenginn. Var talið ósannað að X hafi haft ásetning til að meiða drenginn. Þá var ekki talið sannað að X hafi með sama verknaði sýnt af sér gáleysi þannig að refsingu varði samkvæmt barnaverndarlögum.

Ákærðu dæmdir í skilorðsbundið fangelsi vegna þjófnaðarbrota.

Stefnandi krafðist þess að fjárhæð lágmarksleigu á lóð undir bensínstöð sem hann leigði af stefnda yrði lækkuð, aðallega með vísan til ákvæða leigusamnings aðila um lóðina en til vara á grundvelli 36. gr. laga nr. 7/1936 um samningsgerð, umboð og ógilda löggerninga og reglu samningaréttarins um brostnar forsendur. Ekki var fallist á að tilvísað samningsákvæði fæli í sér rétt stefnanda til lækkunar lágmarksleiguverðs vegna minni sölu á eldsneyti. Þá voru ekki uppfyllt skilyrði 36. gr. laga nr. 7/1936 eða brostinna forsenda til að taka kröfur stefnanda til greina. Var stefndi því sýknaður af kröfum stefnanda.

Með bréfi stefnda 28. nóvember 2024 var ráðningarsamningi stefnanda fyrirvaralaust rift og honum tilkynnt að ekki yrði um frekari launagreiðslur til hans að ræða. Í bréfinu er vísað til þeirra ástæðna sem sagðar voru að baki riftuninni. Stefnandi krafðist dagvinnu- og yfirvinnulauna í uppsagnarfresti auk bóta fyrir ófjárhagslegt tjón. Í niðurstöðu dómsins er fallist á rétt stefnanda til dagvinnulauna og miskabóta.

Ákærði dæmdur í 8 mánaða skilorðsbundið fangelsi og haldlögð fíkniefni gerð upptæk.

Ákærði, sem játaði brot sitt, dæmdur í 60 daga skilorðsbundið fangelsi fyrir líkamsmeiðingar af gáleysi og umferðarlagabrot.

Stefnandi slasaðist við störf á lyftara þegar hann bakkaði út úr gámi og rakst á annan og mun stærri gámalyftara. Talið var að vinnuveitendur stefnanda og ökumanns gámalyftarans hefðu ekki gert nægar ráðstafanir til að tryggja öryggi við vinnu sem unnin var við hættulegar aðstæður og var það metið vinnuveitendunum til sakar. Því var fallist á kröfu stefnanda um viðurkenningu á rétti hans til skaðabóta úr ábyrgðartryggingum vinnuveitendanna.

Ákærði, sem játaði brot sitt, dæmdur í 30 daga skilorðsbundið fangelsi vegna þjófnaðarbrots og fíkniefnalagabrots.