Mál þetta varðar kröfur stefnenda um staðalaðar skaðabætur vegna tafa sem urðu á flugi hjá stefnda 26. febrúar 2022. Stefndi greiddi stefnendum höfuðstól krafna þeirra ásamt umkröfðum skaðabótavöxtum 24. janúar 2024 og laut meginágreiningur málsaðila að því hvort stefnendur ættu rétt á dráttarvöxtum af kröfum sínum frá 4. apríl 2022 til greiðsludags. Niðurstaða dómsins var í aðalatriðum sú að efndir krafna stefnenda hefðu ekki farið fram vegna atvika sem þau vörðuðu og þar með að um viðtökudrátt af þeirra hálfu hefði verið að ræða allt þar til umboð til lögmanns þeirra til að taka við greiðslu fyrir þeirra hönd voru lögð fram í þinghaldi í málinu 15. janúar 2024. Þegar af þeirri ástæðu yrði stefnda ekki gert að greiða dráttarvexti af kröfum stefnenda, sbr. 7. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu. Stefndi hafði þannig þegar að hluta leyst af hendi þær skyldur sem hann var krafinn um í málinu og ekki fallist á kröfur stefnenda að öðru leyti og var stefndi því sýknaður.