Nýir dómar

Í málinu voru ákærðu KJ og KGJ sakfelldir fyrir innherjasvik. Þeir voru sýknaðir að hluta til. Var KJ dæmdur í 18 mánaða fangelsi en KGJ 3 ára og 6 mánaða fangelsi en með brotum sínum rauf hann skilorð eldri dóms. Ákærði KBJ var sakfelldur fyrir eftirfarandi hlutdeild í innherjasvikabroti KGJ og dæmdur í 4 mánaða skilorðsbundið fangelsi. Til samræmis við niðurstöðu málsins var fallist á upptökukröfur að hluta til en ósannað var að ákærði KJ hefði notið hagnaðar vegna tiltekinna brota.

Viðurkenndur var óskertur bótaréttur stefnanda úr sjúkratryggingu, sem vinnuveitandi hans hafði keypt hjá stefnda. Afleiðingar sjúkdóms stefnanda voru metnar af dómkvöddum matsmanni og komu þau sjúkdómseinkenni sem krafan tók til og metin voru fyrst fram á gildistíma vátryggingarinnar.

Fallist var á kröfu stefnenda um að ummæli stefnda sem birt voru í samhengi við umfjöllun fjölmiðla um að þeir væru kynferðisbrotamenn væru dæmd dauð og ómerk, enda hafði stefndi engin gögn fært fram um sannleiksgildi ummæla sinna. Þá var stefnda gert að greiða hvorum stefnenda 350.000 þúsund krónur í miskabætur.

Talið var að málatilbúnaður E væri á reiki um til hvaða orsaka hann ræki tjón sitt vegna samkeppnisbrota A, B, Í, L og V auk þess sem reifun E á samaðild stefndu væri ófullnægjandi. Þá var talið að brýnt hefði verið fyrir E að afla sér viðhlítandi sönnunar fyrir tjóni vegna brota A, B, Í, L og V. Voru annmarkar á málatilbúnaði E taldir svo verulegir að vísa bæri málinu sjálfkrafa frá dómi.

Ekki var fallist á að fyrning hefði verið rofin vegna láns sem V taldi sig hafa veitt syni sínum, H, á árinu 2005. Var H því sýknaður af endurgreiðslukröfu V vegna kröfu á grundvelli hugsanlegs lánssamnings. Hins vegar var talið að H hefði ekki tekist sönnun þess að hann hefði í öllum tilvikum innt af hendi greiðslur samkvæmt skriflegum samningi við V á árinu 2010 um mánaðarlegar greiðslur til hans.

Ágreiningur um forkaupsrétt.

Með því að birta, án frekari rannsóknar og án þess að leitast við að afla sjónarmiða A og B eða annarra sem skýrt gátu málið frá þeirra sjónarhóli, sögusagnir um kynferðisbrot þeirra var talið að starfsmenn netmiðilins H hefðu bersýnilega brugðist skyldu um hlutlægni og nákvæmni í fréttaflutningi. Var fallist á kröfu A og B um ómerkingu tiltekinna ummæla og miskabætur úr hendi X, sem var ritstjóri netmiðilsins. Hins vegar var X sýknaður af kröfum vegna annarra ummæla sem að meginstefnu höfðu falið í sér endursögn frétta sem birtar höfðu verið á öðrum vettvangi.

Ákærði var sakfelldur fyrir að aka í þrjú skipti sviptur ökurétti undir áhrifum áfengis- og ávana- og fíkniefna, þar af í tvö skipti einnig undir áhrifum slævandi lyfja. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 21 mánuð.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás.

Stefnda dæmd til að greiða stefnanda dómkröfu málsins, en krafan tilkomin vegna viðgerða hússins.

Fallist var á greiðslukröfu stefnanda gagnvart stefndu samkvæmt lánssamningi málsaðila eftir endurútreikning. Enn fremur var fallist á kröfu stefnanda um að honum væri heimilt að gera fjárnám inn í veðrétt samkvæmt þar tilgreindu tryggingabréfi í tilgreindri fasteign, en stefndu voru sýknuð af viðlíka kröfu stefnanda varðandi annað tryggingabréf þar sem að sýnt þótti fram á í málinu að stefndu hafi verið lofað áður en til lántökunnar kom að því veðbréfi yrði aflýst.

Ákærði dæmdur í 14 mánaða fangelsi og ævilöng svipting ökuréttar hans ítrekuð vegna umferðarlagabrota og brota gegn lögum um ávana- og fíkniefni.

Stefndi lífeyrissjóður var sýknaður af dómkröfum stefnanda þar sem ósannað þótti að lögfræðingur stefnda hefði lofað stefnanda greiðslum vegna íbúðar stefnanda, er seld hafði verið á nauðungarsölu til stefnda, við eftirfarandi sölu íbúðarinnar, þar sem stefndi naut söluhagnaðar umfram veðkröfur. Þá þótti kröfugerð stefnanda að öðru leyti ekki geta sótt stoð í aðrar málsástæður sem stefnandi hafði uppi í málinu, né þótti sýnt að lög nr. 90/1991 um nauðungarsölu gætu leitt til þeirrar niðurstöðu.

Íslenska ríkið sýknað af skaðabótakröfu sjúklings. Ósannað var að um saknæm mistök læknis hefði verið að ræða, heldur sjaldgæfan fylgikvilla aðgerðar.

Máli stefnanda vísað frá dómi vegna vanreifunar, sbr. d-, e-, og f-liði 1. mgr. 80. gr. laga nr. 91/1991.

Stefnandi lenti í snjóflóði sem fór af stað þegar hann og félagi hans voru á skíðum í fjalli, talið að umferð þeirra hafi komið flóðinu af stað. Stefndi hafnaði bótaskyldu vegna slyssins þar sem slysatryggingin tæki ekki til snjóflóða og annarra náttúruhamfara. Viðurkenndur réttur stefnanda til bóta úr hendi stefnda vegna líkams-og munatjóns.

Hafnað var kröfu um að krafa að fjárhæð 305.950.798 kr. yrði viðurkennd við slit varnaraðila. Sóknaraðili var hvorki talinn hafa sýnt fram á með hvaða hætti hann væri kominn að kröfunni né hvaða tjón yrði rakið til atvika sem málsástæður hans í málinu byggðust á.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn valdstjórninni.

Ákærða var sakfelld fyrir að aka í sex skipti svipt ökurétti, þar af í eitt skipti undir áhrifum ávana- og fíkniefna og í eitt skipti undir áhrifum áfengis. Var hún dæmd til að sæta fangelsi í 105 daga.

Ágreiningur um bótaskyldu vegna tjóns sem varð á aðalgír í skipi.

Ákærði var sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot, brot gegn valdstjórninni og umferðarlagabrot, nánar tiltekið fyrir að aka í fjögur skipti sviptur ökurétti, þar af í þrjú skipti einnig undir áhrifum áfengis. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 8 mánuði.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn valdstjórninni. Var hann dæmdur til að sæta fangelsi í 30 daga, skilorðsbundið í tvö ár.