Nýir dómar

Kröfum kaupenda til þess að fá skaðabætur eða afslátt í fasteignakaupum hafnað. Kaupendur dæmd til að greiða kaupverð eignanna að fullu ásamt dráttarvöxtum.

Kröfu stefnanda um að uppsögn hans yrði dæmd ólögmæt vísað frá dómi. Stefnandi sýknaður af kröfum stefnanda um miskabætur og viðurkenningu á skaðabótaskyldu vegna uppsagnar.

Fallist á kröfu tjónþola vegna umferðarslyss um að miða við 2. mgr. 7. gr. skaðabótalaga nr. 50/1993 við uppgjör bóta vegna varanlegrar örorku.

Stefnanda tókst ekki að sýna fram á orsakatengsl á milli líkamstjóns hans og umferðaróhapps sem stefnandi lenti í þann 11. ágúst 2017. Stefnandi hafði nokkru áður eða í júní 2016 slasast í umferðarslysi og auk þess glímt við ýmis einkenni fyrir bæði slysin. Áreksturinn í ágúst 2017 var mjög vægur og var litið svo á að stefnanda hefði ekki tekist að sýna fram á að orsakatengsl væru á milli þessa væga samstuðs sem hann hlaut í þeim árekstri og líkamstjónsins.

Stefnandi krafði stefndu um greiðslu dánarbóta, á grundvelli líftrygginga og annarra vátrygginga hjá stefndu, vegna andláts eiginmanns síns og tveggja stjúpdætra, sem stefnandi kvað hafa drukknað í Víetnam í október 2010. Dánarvottorð sem stefnandi framvísaði í upphafi voru, að fenginni staðfestingu víetnamska ríkisins, talin fölsuð og önnur vottorð sem síðar var aflað reyndust ekki gefin út af þar til bærum yfirvöldum í Víetnam. Stefnandi var ekki talin hafa sýnt fram á að sá vátryggingaratburður sem bótakröfur hennar byggðust á hefði gerst í raun og veru og voru stefndu því sýknaðir af öllum kröfum stefnanda.

Kröfu stefnanda um ógildingu á úrskurði kærunefndar útlendingamála var hafnað.

Innflytjandi dæmdur til að greiða fyrir innfluttar vörur. Kröfu um skuldajöfnuð hafnað.

Ómerking ummæla sem féllu á Facebook og í athugasemdakerfum fjölmiðla. Miskabætur dæmdar. Sýknað af refsikröfu og kröfu um greiðslu vegna birtingar dóms.

Stefnandi krafðist bóta úr hendi stefndu vegna fjárfestingarákvörðunar sem talin var misráðin. Að tillögu stefndu var sakarefni málsins skipt þannig að fyrst yrði fjallað um málsástæður um fyrningu ætlaðrar kröfu stefnanda. Niðurstaðan varð sú að málsástæðum stefndu um fyrningu ætlaðrar kröfu stefnanda var hafnað.

Sakfellt fyrir líkamsárásir og fíkniefna- og umferðarlagabrot. Einnig sakfellt og sýknað að hluta varðandi brot í nánu sambandi.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás. Ákvörðun refsingar var frestað skilorðsbundið í tvö ár.

Talið var að ábyrgð ábyrgðarmanns á námsláni sem tekið var árið 2008, vegna ógjaldfallinna eftirstöðva, hafi fallið niður við gildistöku laga nr. 60/2020 um Menntasjóð námsmanna.

Stefndi dæmdur til að greiða stefnanda ógreidd laun, sem stefnandi krafðist í kjölfar þess að hann rifti tímabundnum samningi aðila vegna vanskila stefnda. Ekki var fallist á að draga ætti frá kröfum stefnanda, meðal annars vegna fjarvista vegna meiðsla eða vegna óviðráðanlegra ytri aðstæðna vegna heimsfaraldurs COVID-19.

Ágreiningur var um hvort stefnandi hefði sýnt af sér ósæmilega hegðun sem hafi verið ósamrýmanleg starfi hans hjá L og tilefni áminningar og síðan uppsagnar í starfi. Þá var deilt um hvort gætt hefði verið ákvæða stjórnsýslaga varðandi andmælarétt, meðalhóf, málshraða, jafnræði og rannsóknarskyldu við uppsögnina. Fallist var á að tilefni hefðu verið til áminningar og síðar uppsagnar starfsmannsins. Þá var talið að þau atvik sem urðu tilefni áminningar og síðar uppsagnar hefðu eins og hér stóð á, verið nægjanlega sambærileg til að geta verið grundvöllur uppsagnar.

Í málinu var deilt um ábyrgð endurskoðanda, þ.á m. hvort staðfestingar hans á innborguðu hlutafé og áritun á sameiginlegan efnahagsreikning hafi valdið stefnanda tjóni. Var það niðurstaða dómsins að skýringa á meintu tjóni stefnanda væri ekki að rekja til umræddra staðfestinga endurskoðandans eða til áritunar hans.

Ákærða sakfelld fyrir akstur undir áhrifum ávana- og fíkniefna og brot gegn valdstjórninni og dæmd í 30 daga skilorðsbundið fangelsi, til greiðslu sektar og svipt ökurétti.

A lenti í umferðarslysi í nóvember 2017 og greindi aðila á um hvort ákveða skyldi árslaun við útreikning á bótum vegna varanlegrar örorku á grundvelli meginreglu 1. mgr. 7. gr. skaðabótalaga eða hvort uppfyllt væru skilyrði 2. mgr. greinarinnar til að ákveða árslaun sérstaklega. A hafði þegar fengið greiddar skaðabætur sem tóku mið af lágmarkslaunum samkvæmt 3. mgr. 7. gr. Ekki var talið að upplýsingar um atvinnuþátttöku A fyrir slysið og launatekjur, að því marki sem upplýst hafði verið um þær, renndu stoðum undir að þau viðmið sem kröfur hans byggðu á væru réttari mælikvarði á framtíðartekjur hans en lágmarkslaun. Þar sem talið var að tjón A hefði verið að fullu bætt var V hf. sýknað af kröfu hans.

Aðila greindi á um hvort H ætti rétt á bótum úr slysatryggingu sjómanna vegna líkamstjóns sem hann varð fyrir þegar hann féll niður á leið sinni í vélarrúm skips þar sem hann starfaði. Talið var að líkamstjón H yrði rakið til skyndilegs utanaðkomandi atburðar í skilningi slysatryggingarinnar og að V hf. hefði ekki sýnt fram á að það yrði rakið til aðsvifs eða innri kvilla. Þar sem fallist var á að H hefði lent í slysi í skilningi skilmála slysatryggingarinnar var réttur hans til bóta úr slysatryggingunni viðurkenndur.

Akstur sviptur ökurétti og undir áhrifum fíkniefna, vörslur á vopni og ávana- og fíkniefnum.

Stefndi dæmdur til greiðslu þriðjungs tjóns stefnanda vegna læknismeðferðar, sem fólst í aðgerð á öxl, sem leiddi til taugaskaða í handlegg. Greiddar voru þannig bætur vegna þess hluta tjóns, sem væri á ábyrgð svæfingalæknis, en varastefndi hafði þegar viðurkennt ábyrgð bæklunarlæknis og greitt bætur tveggja þriðju hluta tjónsins.

Ákærði sakfelldur fyrir brot í nánu sambandi. Refsing ákærða var felld niður en honum gert að sæta eftirliti.

Vátrygginarfélag sýknað af kröfu um greiðslu lögmannskostnaðar við uppgjör munatjóns.