Ágreiningur um frádrátt frá bótum vegna varanlegrar örorku.

Ágreiningur um laun sjómanns í uppsagnarfresti.

Fallist var á kröfu S gegn R um ógreidd laun og orlof.

Stefnda gert að greiða stefnanda skaðabætur sem metnar voru að álitum, vegna muna sem hún fékk ekki afhenta eftir sambúðarslit.

Stefnandi krafðist viðurkenningar á því að hann væri eigandi að helmingshlut í einkahlutafélagi. Var lagt til grundvallar að stefnandi hefði orðið eigandi að 50% hlut í félaginu við stofnun þess, en að fram væru komnar vísbendingar sem nægðu til að vefengja það að stefnandi væri nú réttur og löglegur eigandi að helmingshlut í því.

Stefndi sýknaður af kröfu stefnanda um greiðslur fyrir vörur, þar sem ósannað er að vörurnar hafi verið afhentar stefnda.

Krafa stefnanda talin fyrnd.

Fallist var á kröfu stefnanda, sem er eigandi fasteignar á Holtsgötu í Reykjavík, um viðurkenningu á skaðabótaábyrgð stefnda íslenska ríkisins vegna framkvæmdar á lögum nr. 80/2012 um menningarminjar, en sú framkvæmd hafði í för með sér að stefnandi gat ekki nýtt sér rétt samkvæmt deiliskipulagi til að auka verulega byggingarmagn á lóð sinni. Við úrlausn málsins var sérstaklega litið til þess að umrædd réttindi samkvæmt deiliskipulagi höfðu komið til áður en lög nr. 80/2012 voru sett. Stefndi Minjastofnun Íslands hafnaði fyrir málshöfðunina beiðni um afnám friðunar umrædds húss, en sú ákvörðun var síðar staðfest með úrskurði forsætisráðuneytisins. Var þá orðið ljóst að stefnandi varð fyrir tjóni sem bæta bar samkvæmt 53. gr. laga nr. 80/2012. Var því fallist á viðurkenningarkröfu stefnanda.