Ákærði sakfelldur fyrir manndráp, tvær tilraunir til manndráps og eignaspjöll.

Mál þetta varðar uppgjör á verksamningi milli aðila, en lokareikningur vegna verksins var gefinn út í apríl 2023. Af gögnum málsins má ráða að stefndi hafi átti í viðvarandi greiðsluerfiðleikum sem hafi leitt til þess að stefnandi veitti ítrekað greiðslufresti. Skriflegt samkomulag komst hins vegar ekki á fyrr en stefnandi hafði sent innheimtuviðvörun í janúar 2024. Það samkomulag vanefndi stefndi og var samið um uppgjör að nýju, án þess að fjárhæðir væru nákvæmlega tilgreindar. Stefnandi sendi stefnda drög að stefnu þar sem stefnukrafan var sundurliðuð. Stefndi gerði engar athugasemdir við forsendur útreikninga stefnanda að öðru leyti en því að ekki væri að öllu leyti tekið tillit til innborgana. Stefndi greiddi síðan eftirstöðar án dráttarvaxta og kostnaðar að teknu tilliti til innborgana. Fallist var á að stefnandi hefði geta krafist íslenskra dráttarvaxta af upphæðinni og því hafnað að útgáfa stefnunnar hefði verið þarflaus. Var stefnda gert að greiða stefnukröfuna auk dráttarvaxta og málskostnað. Sama dag og málið var dómtekið var bú stefnda tekið til gjaldþrotaskipta og var málið endurupptekið þar sem þrotabúið tók við aðildinni.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar-, fíkniefna- og vopnalagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 13 mánuði ásmt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttinda.

Stefnandi höfðaði mál á hendur stefndu til innheimtu greiðslu fyrir tiltekið verk sem sneri að viðhaldi á fasteign. Annar stefndu var eigandi fasteignarinnar og hinn fyrirsvarsmaður félags sem samið hafði verið um að skyldi hafa milligöngu um greiðslur vegna verksins. Bú þess félags var síðar tekið til gjaldþrotaskipta án þess að stefnanda tækist að innheimta kröfuna úr hendi þess, þrátt fyrir að greiðsluskylda félagsins gagnvart stefnanda hefði verið staðfest með dómi. Kröfum stefnanda á hendur fyrirsvarsmanni félagsins var vísað frá dómi þar sem stefnandi þótti ekki hafa reifað nægilega á hvaða grundvelli fyrirsvarsmaðurinn ætti að bera persónulega ábyrgð á greiðslu kröfunnar. Fallist var á kröfu stefnanda á hendur eiganda fasteignarinnar, m.a. á þeim grundvelli að sýnt þótti að verkið hefði verið unnið í þágu hans þótt samið hefði verið um milligöngu áðurnefnds félags um greiðslur.