Dómar

Karlmaður á áttræðisaldri var sýknaður af kynferðisbrotum gegn barnabarni sínu; annars vegar fyrir meint brot framið 2015 og hins vegar fyrir meint brot framið 2019. Við úrlausn máls stóðu fyrst og fremst orð gegn orði um þau tvö tilvik sem ákært var fyrir. Gegn stöðugri og eindreginni sakarneitun ákærða þótti ekki lögfull sönnun fram komin um að hann hafi gerst sekur um þá háttsemi sem hann var borinn í ákæru. Í samræmi við þá niðurstöðu var miskabótakröfu vísað frá dómi.

Ákærði sakfelldur fyrir manndráp, tvær tilraunir til manndráps og eignaspjöll.

Mál þetta varðar uppgjör á verksamningi milli aðila, en lokareikningur vegna verksins var gefinn út í apríl 2023. Af gögnum málsins má ráða að stefndi hafi átti í viðvarandi greiðsluerfiðleikum sem hafi leitt til þess að stefnandi veitti ítrekað greiðslufresti. Skriflegt samkomulag komst hins vegar ekki á fyrr en stefnandi hafði sent innheimtuviðvörun í janúar 2024. Það samkomulag vanefndi stefndi og var samið um uppgjör að nýju, án þess að fjárhæðir væru nákvæmlega tilgreindar. Stefnandi sendi stefnda drög að stefnu þar sem stefnukrafan var sundurliðuð. Stefndi gerði engar athugasemdir við forsendur útreikninga stefnanda að öðru leyti en því að ekki væri að öllu leyti tekið tillit til innborgana. Stefndi greiddi síðan eftirstöðar án dráttarvaxta og kostnaðar að teknu tilliti til innborgana. Fallist var á að stefnandi hefði geta krafist íslenskra dráttarvaxta af upphæðinni og því hafnað að útgáfa stefnunnar hefði verið þarflaus. Var stefnda gert að greiða stefnukröfuna auk dráttarvaxta og málskostnað. Sama dag og málið var dómtekið var bú stefnda tekið til gjaldþrotaskipta og var málið endurupptekið þar sem þrotabúið tók við aðildinni.

Deilt var um námur og náma-, vatns- og jarðhitaréttindi, síðastnefndu réttindin tvö umfram heimilisþarfir, í landi jarðarinnar Engjaness í Árneshreppi. Á grundvelli afsalsbréfs 30. janúar 1958 var viðurkennt að stefnandi, íslenska ríkið, væri eigandi réttindanna. Ekki var fallist á málsástæður stefnda fyrir því að afsalsbréfið hefði ekki gildi gagnvart honum. Annarri kröfu stefnanda var vísað frá dómi þar sem með henni þótti stefnt að sama markmiði.

Stefndu, Sveitarfélagið Vogar og Landsnet hf., voru sýknir af kröfu um ógildingu framkvæmdaleyfis vegna lagningar Suðurnesjalínu 2.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðar-, fíkniefna- og vopnalagabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 13 mánuði ásmt því að áréttuð var ævilöng svipting ökuréttinda.

Ákærði dæmdur fyrir umferðarlagabrot.

Stefnandi höfðaði mál á hendur stefndu til innheimtu greiðslu fyrir tiltekið verk sem sneri að viðhaldi á fasteign. Annar stefndu var eigandi fasteignarinnar og hinn fyrirsvarsmaður félags sem samið hafði verið um að skyldi hafa milligöngu um greiðslur vegna verksins. Bú þess félags var síðar tekið til gjaldþrotaskipta án þess að stefnanda tækist að innheimta kröfuna úr hendi þess, þrátt fyrir að greiðsluskylda félagsins gagnvart stefnanda hefði verið staðfest með dómi. Kröfum stefnanda á hendur fyrirsvarsmanni félagsins var vísað frá dómi þar sem stefnandi þótti ekki hafa reifað nægilega á hvaða grundvelli fyrirsvarsmaðurinn ætti að bera persónulega ábyrgð á greiðslu kröfunnar. Fallist var á kröfu stefnanda á hendur eiganda fasteignarinnar, m.a. á þeim grundvelli að sýnt þótti að verkið hefði verið unnið í þágu hans þótt samið hefði verið um milligöngu áðurnefnds félags um greiðslur.

Stefndi, íslenska ríkið, sýknað af skaðabótakröfu stefnanda. Stefnandi krafðist bóta vegna tjóns sem hann kvaðst hafa orðið fyrir vegna ólögmætrar málsmeðferðar stjórnvalds á afgreiðslu umsóknar hans um byggðakvóta.

Deilt var um eignar-, umráða- og nýtingarrétt yfir jarðhita á landspildum sem sveitarfélag fékk keypt og að gjöf úr landi jarðar, auk bótaskyldu vegna nýtingar sveitarfélagsins á heitu vatni. Komist var að þeirri niðurstöðu að ekki hefði verið samið sérstaklega um eignarhald þessara réttinda og var því litið til ákvæða þeirra laga sem giltu á þeim tíma sem landkaupin og gjöfin áttu sér stað. Með vísan til þess að landspildurnar hefðu talist til landareignar í skilningi þágildandi orkulaga og laga um eignar- og notkunarrétt jarðhita var talið að þeim hefðu fylgt jarðhitaréttindi og óheimilt hefði verið að skilja þau frá spildunum nema með sérstöku leyfi ráðherra. Var sveitarfélagið því sýknað af kröfum landeigenda.

Ákærði sýknaður af kynferðisbroti.

Ákærði sakfelldur fyrir brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni.

Ákærði sakfelldur fyrir fíkniefnlagabrot og dæmdur í 60 daga fangelsi, skilorðsbundið til tveggja ára.

Ákærði dæmdur fyrir fíkniefnalagabrot.

Ákærði dæmdur í fangelsi fyrir umferðarlagabrot og þjófnað.

Ákærði sakfelldur fyrir fíkniefnalagabrot, rán og tilraun til ráns.

Sakfellt fyrir nauðgun

Dómkröfum stefnenda um að felldir yrðu úr gildi úrskurðir kærunefndar útlendingamála vegna umsókna þeirra um alþjóðlega vernd hér á landi var hafnað. Vísað var frá dómi kröfum þeirra um að ákvarðanir Útlendingastofnunar sama efnis yrðu felldar úr gildi.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og dæmdur í 5 mánaða fangelsi.

Ákærði var fundinn sekur um ítrekaðan akstur undir áhrifum fíkniefna, akstur sviptur ökurétti sem og skjalabrot. Var honum gert að sæta fangelsi í 30 daga jafnframt sekt. Þá var ákærði sviptur ökurétti ævilangt og hann dæmdur til greiðslu sakarkostnaðar.