Nýir dómar

Stefndi sýknaður af kröfu stefnanda um að felldur yrði úr gildi úrskurður úrskurðarnefndar lögmanna.

Stefndu voru sýknuð af bótakröfum stefnenda þar sem ósannað þótti að þau hefðu valdið stefnendum, sem kaupendum skuldabréfa í skuldabréfaútboði, skaðabótaskyldu tjóni.

Stefnendur kröfðust þess að felld yrði úr gildi ákvörðun Útlendingastofnunar um synjun annars stefnandans um dvalaraleyfi og jafnframt að felldur yrði úr gildi úrskurður kærunefndar útlendingamála um brottvísun og endurkomubann hennar. Stefndu íslenska ríkið og Útlendingastofnun voru sýknaðir af öllum kröfum annars stefnandans vegna aðildarskorts hans að málinu og ekki var fallist á kröfur um ógildingu umræddra stjórnvaldsákvarðana í málum hins stefnandans. Til grundvallar sönnun um umdeild atvik var meðal annars lagður dómur í sakamáli þar sem stefnendur voru bæði fundin sek og dæmd til refsingar fyrir misnotkun skjals og fyrir brot gegn lögum um útlendinga.

Ákærði sakfelldur fyrir líkamsárás og brot gegn lögum um ávana- og fíkniefni og dæmdur í 60 daga skilorðsbundið fangelsi og til greiðslu skaðabóta.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og gert að sæta fangelsi í 4 mánuði. Þar af var refsingu frestað vegna þriggja mánaða til tveggja ára. Auk þess var ákærði sviptur ökurétti ævilangt.

Stefndi sýknaður af kröfu fasteignasala um söluþóknun.

Kröfu stefnanda um miskabætur vegna meints aðgerðarleysis barnaverndaryfirvalda í málefnum hennar hafnað.

Stefndi var sýknaður af skaðabótakröfu stefnanda þar sem að ósannað þótti að meta bæri það starfsmanni stefnda til gáleysis, eins og á stóð, að hann hafði aftengt rakanema til þess að unnt væri að dæla díselolíu á eldsneytisstöð stefnanda. En auk þess þá taldi dómurinn jafnframt að helstu orsakir þess tjóns sem stefnandi varð síðan fyrir eftir að barki rofnaði og olía lak út væri einkum að rekja til þess að engin stöðug þjónusta var tryggð við stöðina af hálfu stefnanda.

Stefndi, Persónuvernd, var sýknaður af aðal- og varakröfu stefnanda, Embætti landlæknis, um ógildingu ákvörðunar, er laut að því að stefnandi tryggði ekki nægilega öryggi persónuupplýsinga og var gerð stjórnvaldssekt. Var þó fallist á þrautavarakröfu stefnanda um lækkun sektarinnar.

Stefnandi höfðaði skaðabótamál gegn stefnda sem lauk með dómi Hæstaréttar 26. júní 2024 í máli nr. 54/2023 þar sem stefndi var m.a. sýknaður að svo stöddu af þrautavarakröfu stefnanda. Tæplega sjö mánuðum síðar höfðaði stefnandi að nýju mál vegna þeirrar kröfu. Þar sem fyrri málshöfðun stefnanda rauf ekki fyrningarfrest bótakröfunnar, sbr. 1. mgr. 22. gr. laga nr. 150/2007 um fyrningu kröfuréttinda, var krafan fyrnd við höfðun síðara málsins og stefndi því sýknaður af fjárkröfu stefnanda. Af þeim sökum var stefndi og sýknaður af kröfu stefnanda um staðfestingu kyrrsetningargerðar sem fram hafði farið til tryggingar skaðabótakröfunni.

Dómkröfum stefnanda var vísað frá dómi vegna vanreifunar, sbr. e- og g-liði 1. mgr. 80. gr. laga nr. 91/1991, þar sem stefnanda hafði að mati dómsins ekki auðnast að leggja fram nauðsynleg gögn, né heldur að skjóta nægilegum stoðum undir skaðabótakröfur sínar í málinu að öðru leyti.

Ákærði var sakfelldur fyrir ýmis brot gegn umferðarlögum, almennum hegningarlögum og lögum um ávana- og fíkniefni.

Stefnandi slasaðist þegar hann var að færa kjötskrokka úr flutningabíl inn í vinnslustöð. Talið var ósannað að slysið hefði orsakast af saknæmri háttsemi vinnuveitanda hans. Því var hafnað kröfu stefnanda um viðurkenningu á rétti hans til greiðslu skaðabóta úr ábyrgðartryggingu vinnuveitandans.

Ákærðu dæmd í skilorðsbundið fangelsi fyrir ítrekuð þjófnaðarbrot og til þess að greiða skaðabætur.

Deilt var um hvort stefnda bæri að greiða stefnanda fyrir smíði og uppsetningu svala á fasteign stefnda. Varnir stefnda byggðust á því að ekki hefði verið samningssamband milli aðila málsins um þetta, heldur hefði stefndi falið þriðja aðila verkið. Talið var nægilega í ljós leitt að stefnandi hefði unnið umrætt verk í þágu stefnda og að stefnda bæri að greiða stefnanda hina umkröfðu fjárhæð vegna þess. Því var fallist á dómkröfu stefnanda.

Stefndi hafði keypt fasteign af stefnanda og hélt eftir lokagreiðslu umsamins kaupverðs vegna galla sem hafi komið fram eftir kaupin þar sem stefnandi hafi ekki skilað eigninni á byggingarstigi 5 í samræmi við söluyfirlit og eins og umsamið var í kaupsamningi aðila auk annarra galla á henni.. Stefnandi höfðaði mál til heimtu eftirstöðva kaupverðsins á hendur stefnda, sem krafðist sýknu þar sem hann ætti gagnkröfu til skuldajafnaðar. Í dómi héraðsdóms var vísað til þess að stefndi hefði skoðað fasteignina margsinnis fyrir kauptilboð og unnið við framkvæmdir á eigninni eftir afhendingu án þess að gera athugasemdir við frágang og skil á eigninni. Þá hafi byggingarstjóri stefnda skrifað upp á úttekt rúmum fimm mánuðum eftir afhendingu eignarinnar þess efnis að eigninni hafi verið skilað á byggingarstigi 5. Því var talið að frágangur og skil stefnanda á eigninni hafi verið í samræmi við það sem stefndi mátti vænta og gerði ráð fyrir og teldist eignin því ekki gölluð að þessu leyti í skilningi laga nr. 40/2002 um fasteignakaup. Þá var talið með hliðsjón af framkvæmdum stefnda á eigninni, reynslu hans og skoðunarskyldu samkvæmt 38. gr. laga um fasteignakaup hafi hann hlotið að vita af þeim göllum sem hann taldi fasteignina haldna sjö og hálfum mánuði eftir að hann fékk hana afhenta. Þar sem stefndi hafi ekki borið fyrir sig gallann innan sanngjarns frests, sbr 48. gr. laga nr. 2002 um fasteignakaup hafi hann sýnt af sér slíkt tómlæti að hann hafi glatað rétti til að bera fyrir sig galla á fasteigninni gagnvart stefnanda. Fallist var því að stefnukröfu stefnanda í málinu. Í dóminum var fundið að því að í greinargerð stefnda hafi málsástæðum ekki verið lýst á skýran hátt og tílvísun til lagaákvæða verið ruglingsleg en eftir að sú greinargerð var lögð fram tók annar lögmaður að sér að gæta hagsmuna stefnda og flytja málið.

Ákærði var sakfelldur fyrir umferðarlagabrot og var gert að sæta fangelsi í 4 mánuði ásamt því að vera sviptur ökurétti ævilangt.

Fallist var á að ráðstöfun á eignarhlut í einkahlutafélagi til greiðslu á kröfu stefnda hefði falið í sér greiðslu með óvenjulegum greiðslueyri í skilningi 1. mgr. 134. gr. gjaldþrotalaga nr. 20/1991. Ákvæði samþykkta um forkaupsrétt veitti forkaupsréttarhöfum ekki rétt til þess að sitja auðum höndum og taka þátt í frekari eignayfirfærslum eftir að þeir sannanlega höfðu fengið vitneskju um eigendaskiptin ef þeir á annað borð ætluðu sér að nýta forkaupsréttinn. Stefnda var gert að endurgreiða fjárhæðina auk dráttarvaxta frá þingfestingardegi.

Sakfellt fyrir ölvunarakstur og brot gegn barnaverndarlögum þar sem ung börn dómfelldu voru farþegar í bifreiðinni er aksturinn fór fram.

Ákærðu, sem játuðu brot sín, sakfelldir fyrir fíknefnalagabrot.

Ákærði, sem játaði sök, var dæmdur til að sæta fangelsi í tólf mánuði, fyrir ýmis brot gegn almennum hegningarlögum, umferðarlögum og lögum um ávana- og fíkniefni, auk greiðslu bóta.

Ákærði, sem játaði brot sín, dæmdur í fimm mánaða óskilorðsbundið fangelsi og svipting ökuréttar áréttuð fyrir þjófnaði, fíkniefna- og umferðarlagabrot.