- Þinglýsing
Ú R S K U R Ð U R
Héraðsdóms Vesturlands 6. júní 2017 í máli nr. T-2/2017:
Veitur ohf.
(Ásta Guðrún Beck hdl.)
gegn
Hólmsbúð ehf.
(Ólafur Hvanndal Ólafsson hdl.)
og
Antoni G. Ottesen
(Sjálfur)
I.
Mál þetta var þingfest 2. maí 2017 og tekið til úrskurðar 16.
sama mánaðar. Það hófst með ódagsettu kærubréfi, sem barst dóminum 5. apríl
sl., þar sem sóknaraðili, Veitur ohf., bar undir dóminn, skv. heimild í 3. gr.
þinglýsingalaga nr. 39/1978, þá úrlausn sýslumannsins á Vesturlandi frá 13.
mars 2017 að synja um leiðréttingu þinglýsingar skv. 27. gr. sömu laga.
Sóknaraðili krefst þess að ákvörðun sýslumannsins á Vesturlandi frá 13. mars 2017, um að hafna beiðni um leiðréttingu þinglýsingabókar með innfærslu afsals með þinglýsingarnúmerið K-458, dagsett 15. mars 1958, verði felld úr gildi og að lagt verði fyrir þinglýsingarstjóra að færa afsalið inn á eignirnar Ytra-Hólm I, landnr. 133694, og Ytra-Hólm II, landnr. 133695, í þinglýsingabók.
Varnaraðilinn, Hólmsbúð ehf., krefst þess að fyrrgreind ákvörðun sýslumannsins verði staðfest. Að auki krefst varnaraðilinn málskostnaðar úr hendi sóknaraðila samkvæmt framlögðum málskostnaðarreikningi eða samkvæmt mati dómsins.
Varnaraðilinn Anton G. Ottesen gerir ekki kröfu í málinu en telur að fallast beri á kröfu sóknaraðila þannig að umrætt afsal verði innfært í þinglýsingabók
II.
Mál þetta varðar þinglýsingu á afsali, er lýtur m.a. að rétti til vatnstöku úr Berjadalsá í landi jarðarinnar Ytra-Hólms í Innri-Akraneshreppi. Afsalið er dagsett 15. mars 1958 og undirritað af þáverandi eiganda jarðarinnar, Pétri Ottesen. Rétthafi samkvæmt afsalinu var Akraneskaupstaður, sem síðar framseldi réttindin til Orkuveitu Reykjavíkur, en Veitur ohf. tóku við rekstri vatnsveitu 1. janúar 2014 eftir lögboðna uppskiptingu Orkuveitu Reykjavíkur. Með landskiptagjörð, dags. 26. ágúst 1992, var jörðinni Ytra-Hólmi skipt upp í Ytra-Hólm I og Ytra-Hólm II.
Varnaraðilinn Hólmsbúð ehf. keypti Ytra-Hólm I, landnúmer 133694, fastanúmer 210-5186, samkvæmt afsali, dags. 14. maí 2013. Með jörðinni fylgdi landsvæði, sem samkvæmt landskiptagerð, dags. 26. ágúst 1992, er í sameign með þinglýstum eiganda Ytra-Hólms II, landnr. 133695. Á hluta þess lands sem er í sameign eigenda jarðanna Ytra-Hólms I og Ytra-Hólms II er vatnsból Akurnesinga, sem rekið er af sóknaraðila.
Hinn 7. október 2015 ritaði lögmaður varnaraðilans Hólmsbúðar ehf. systurfélagi sóknaraðila, Orkuveitu Reykjavíkur - Vatns og fráveitu sf., bréf þar sem óskað var eftir því að fyrirtækið gengi til samninga við varnaraðilann um greiðslur fyrir afnot af landi og vatnsréttindum sem varnaraðilinn ætti í sameign með varnaraðilanum Antoni Ottesen. Í svarbréfi sóknaraðila, dags. 9. sama mánaðar, var vísað til afsals frá 15. mars 1958 og fullyrt að þáverandi eigandi Ytra-Hólms hefði afsalað til Akraneskaupstaðar rétti til vatnstöku úr Berjadalsá. Í kjölfarið fékk lögmaður varnaraðilans Hólmsbúðar ehf. upplýst með tölvupósti fulltrúa sýslumanns á Vesturlandi 11. nóvember s.á. að ekki fyndust merki þess að umrætt afsal hefði verið fært inn í veðmálabækur embættisins.
Með bréfi, dags. 16. janúar 2017, lagði sóknaraðili fram kröfu um leiðréttingu þinglýsingabókar sýslumannsins á Vesturlandi á grundvelli 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga „á þann veg að framangreint afsal með þinglýsingarnr. K-458 verði fært inná eignina Ytri-Hólm I, landnr. 133694 og Ytri-Hólm II, landnr. 133695 eins og hefði átt að gerast á tíma þinglýsingarinnar árið 1958“. Að fengnum athugasemdum varnaraðilans Hólmsbúðar ehf. og viðbótarathugasemdum sóknaraðila tók sýslumaður um það ákvörðun hinn 13. mars 2017 að hafna framangreindri kröfu sóknaraðila. Er í ákvörðuninni tiltekið að til þess að þinglýsingarstjóri geti leiðrétt þinglýsingu með vísan til 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga þurfi hann að vera viss um að mistök hafi átt sér stað. Enda þótt miklar líkur séu á því að mistök hafi orðið þess valdandi að umrætt skjal hafi ekki verið skráð inn á eignina Ytra-Hólm, síðar Ytra-Hólm I og Ytra-Hólm II, sé það mat embættisins að það nægi samt ekki. Þar sem ekki njóti við neinna gagna sem varpað geti ljósi á málið telji embættið að ekki sé algerlega yfir vafa hafið að ástæðu þessa megi rekja til þinglýsingarmistaka.
III.
Sóknaraðili
vísar til þess að gögn málsins og aðstæður allar bendi ótvírætt til þeirrar
niðurstöðu að mistök hafi átt sér stað. Eins og fram komi í 2. mgr. 9. gr.
þinglýsingalaga nr. 39/1978 fari þinglýsing þannig fram að eftir að skjal hafi
verið fært í þinglýsingabók riti þinglýsingarstjóri vottorð um þinglýsinguna á
eintök skjalsins. Það sé því eftir innfærsluna í þinglýsingabók sem
þinglýsingarstjóri setji nafnið sitt á skjalið og ljúki þar með þinglýsingunni.
Umrætt afsal beri með sér stimpil þinglýsingarstjóra og hefði því, ef mistök
hefðu ekki verið gerð, átt að vera skráð á blaðsíðu eignarinnar í
þinglýsingabók áður en skjalið var stimplað. Ýmislegt geti valdið því að farist
hafi fyrir að færa efni skjalsins inn í bókina, m.a. einhver truflun á störfum
þinglýsingarstjóra eða hreinlega að það hafi gleymst. Ef einhver utanaðkomandi
atburður hefði leitt til þess að skjalið hefði átt að vera tekið út á ný eftir
innfærslu þá væri slíkt ómögulegt öðruvísi en þess sæjust merki í sjálfri
þinglýsingabókinni. Réttindin sem Akraneskaupstaður hafi eignast með afsalinu
væru heldur ekki felld út úr þinglýsingu nema með öðru afsali og þá ætti að
mega rekja afsalsröðina í þinglýsingabókinni. Sá vafi sem þinglýsingarstjóri
vísi til í niðurstöðu sinni sé því ekki fyrir hendi og alls ekki sé hægt að
samþykkja þau rök að ómögulegt sé að komast að hinu sanna þar sem
þinglýsingarstjóri sá sem framkvæmt hafi innfærsluna sé látinn.
Engir
þeir ágallar séu á formi skjalsins sem valda hefðu átt frávísun þess frá
þinglýsingu. Það sé undirritað, dagsett og vottað og beri með sér að greidd
hafi verið þau gjöld sem lögboðin séu, þ.e. stimpilgjald og þinglýsingargjald.
Skjalið sé áritað um greiðslu gjaldanna og límd hafi verið á það stimpilmerki
til að sýna að stimpilgjald hafi verið greitt.
Í
1. mgr. 10. gr. þinglýsingalaga segi að þau eintök þinglýstra skjala sem
sýslumaður haldi eftir skuli geymd í sérstökum skjalahylkjum. Þannig séu
varðveitt hjá sýslumanni afrit/samrit allra skjala sem þinglýst hafi verið.
Samkvæmt upplýsingum frá sýslumanninum á Vesturlandi sé afrit afsalsins með
þinglýsingarnúmerið K-458 að finna í skjalageymslu embættisins og bendi það enn
frekar til þess að afsalinu hafi verið þinglýst á sínum tíma og hafi því átt að
sjást í þinglýsingabók og koma fram á veðbókarvottorðum.
Þinglýstur
eigandi jarðarinnar Ytra-Hólms hafi á þeim tíma sem afsalið var gert verið
Pétur Ottesen og skrifi hann undir skjalið sem seljandi. Hann hafi á þessum
tíma verið bær til að afsala framangreindum réttindum og hefði veðbókarvottorð
eignarinnar átt að bera þinglýsinguna með sér frá þeim tíma þegar afsalið var
stimplað um þinglýsingu. Rétthafar samkvæmt skjalinu hafi mátt treysta því að
þinglýsingabók bæri réttindin með sér þar sem þeir hafi undir höndum afsal
áritað um innfærsluna í þinglýsingabók.
Nokkru
eftir umrædda þinglýsingu, eða 15. febrúar 1960, hafi sambærilegum réttindum
verið afsalað af eiganda nærliggjandi jarðar, Vestri-Reyni í
Innri-Akraneshreppi, til Akraneskaupstaðar. Afsal þetta sé nánast samhljóða því
afsali sem mál þetta snúist um og sé þess getið á veðbókarvottorði eignarinnar,
sbr. meðfylgjandi veðbandayfirlit fyrir eignina Vestri-Reyni, landnr. 133724. Á
veðbókarvottorði sé vísað til afsalsins með textanum: „B.H. afs.
vatnstökuréttindum í Berjadalsá til Akraneskaupstaðar.“ Þetta sýni að eigendur
fleiri jarða á svæðinu hafi verið að selja Akraneskaupstað réttindi til
vatnstöku og framkvæmda á jörðum sínum á þessum tíma og hvernig þeim skjölum
hafi verið þinglýst og sé enn.
Árið
1958, þegar umrætt afsal hafi verið lagt inn til þinglýsingar og það stimplað
um innfærslu og greiðslu stimpilgjalda, hafi þinglýsingabækur verið handfærðar þannig
að hver eign hafi átt sína blaðsíðu, eða eftir atvikum blaðsíður, í
lausblaðabók og upplýsingar um þinglýst skjöl verið færðar inn á eignina með
því að handskrifa þær með penna. Ekki hafi því verið mögulegt að afmá
upplýsingar um þinglýst réttindi án þess að blaðsíða eignarinnar bæri þess
merki. Þegar blaðsíða eignarinnar Ytra-Hólms í þinglýsingabókinni sé skoðuð
beri hún það ekki með sér að umrætt afsal hafi nokkru sinni verið fært inn á
eignina. Tilvísun til skjalsins sé hvorki að finna í þinglýsingabók í dag
(tölvukerfi) né í bókinni sem í notkun hafi verið á þeim tíma sem þinglýsingin
fór fram. Þá sé ekki að finna vísun til skjalsins og hinna seldu réttinda á
spjaldi eignarinnar, en það fyrirkomulag hafi tekið við af handskrifuðu
lausblaðabókunum og verið í notkun þar til þinglýsingabók hafi verið færð í
tölvukerfi. Það sé því ljóst að um handvömm sé að ræða þar sem tilgreining
eignarinnar Ytra-Hólms í Innri-Akraneshreppi í afsalinu sé skýr. Hefði því ekki
átt að fara á milli mála við hvaða eign það átti á þeim tíma er því var
þinglýst, sem og í dag. Greinilegt sé að mistök hafa orðið árið 1958 þar sem
upplýsingar um skjalið sé ekki að finna á blaðsíðu eignarinnar Ytra-Hólms í
þinglýsingabókinni.
Framkvæmd
þinglýsinga hafi ekki breyst hvað það varði að skjöl séu móttekin til
þinglýsingar og meginefni þeirra fært inn í þinglýsingabækur áður en þau séu
stimpluð um innfærslu. Á þeim tíma þegar mistökin hafi átt sér stað, þ.e. í
mars 1958, hafi gilt lög nr. 30/1928 um þinglýsing skjala og aflýsing og hafi
framkvæmd þinglýsinga í meginatriðum verið á sama veg þá og samkvæmt gildandi
þinglýsingalögum nr. 39/1978. Rétturinn til að krefjast leiðréttingar mistaka
skv. 1. mgr. 27. gr. þeirra laga sé ekki háður tímatakmörkunum og því beri að
leiðrétta mistök eða rangar færslur sem orðið hafi fyrir gildistöku núgildandi
þinglýsingalaga.
Sóknaraðili
taki fram að í máli þessu sé gerð krafa um leiðréttingu á þinglýsingabók, sem
geti haft áhrif á þinglýst réttindi sem síðar séu til komin. Megi í því
sambandi vísa til dóms Hæstaréttar í málinu nr. 404/2008, en í því máli hafi
verið staðfest leiðrétting þinglýsingarstjóra þar sem hann hafi leiðrétt
þinglýsingabók með vísan til 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga og fært inn efni
afsals sem láðst hafði að færa inn á jörðina í þinglýsingabækur.
IV.
Varnaraðilinn
Hólmsbúð ehf. byggir á því að við úrlausn máls þessa beri eingöngu að líta til
þess hvort ákvörðun þinglýsingarstjóra hafi verið réttmæt út frá því hvernig
málið hafi horft við honum þegar ákvörðunin var tekin en ekki út frá mögulegum
efnisatvikum að baki skjali. Í samræmi við það geti þinglýsingarstjóri, þegar
ákvörðun um leiðréttingu sé tekin, ekki beitt ágiskunum eða öðrum aðferðum til
grundvallar niðurstöðu sinni skv. 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga. Þinglýsingarstjóri
verði þannig aðeins að byggja niðurstöðu sína á skjallegum heimildum og meta út
frá þeim hvort um mistök við þinglýsingu hafi verið að ræða.
Varnaraðili
mótmæli því alfarið að hugrenningar sóknaraðila um ástæður þess að afsalinu frá
1958 hafi ekki verið þinglýst geti haft gildi í málinu. Sé í því sambandi á það
bent að allt eins líklegt sé að umþrætt skjal hafi einfaldlega verið dregið til
baka eftir að það hafi verið afhent til þinglýsingar, t.d. vegna munnlegra
tilmæla þinglýsingarstjóra, eða að því hafi verið vísað frá af öðrum ástæðum.
Sá möguleiki sé alltaf fyrir hendi að þinglýsingargjöld hafi í raun ekki verið
greidd eða að eitthvað í efni eða formi skjalsins hafi ekki uppfyllt þær kröfur
sem gerðar hafi verið til slíkra skjala á þeim tíma er um ræði. Allar slíkar
hugrenningar eða mögulegar ástæður hafi í raun ekkert gildi í málinu en
framangreind upptalning sé sett fram til þess að sýna fram á að ekkert liggi
fyrir um að mistök hafi orðið við þinglýsingu. Ómögulegt sé að vita hvað
raunverulega hafi orðið til þess að skjalinu hafi ekki verið þinglýst og
haldlaust sé fyrir aðila málsins að geta í þær eyður.
Bein
orðskýring á ákvæði 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga nr. 39/1978 styðji þá
niðurstöðu að þinglýsingarstjóri verði að hafa orðið þess áskynja að færsla í
fasteignabók sé röng, eða að mistök hafi orðið um þinglýsinguna ella, svo að
skylda stofnist til þess að bæta úr. Samkvæmt ákvæðinu verði þinglýsingarstjóri
þannig að vera fullviss um að raunveruleg mistök hafi orðið svo að hann geti leiðrétt
skráningu í þinglýsingabók. Sýslumanninum á Vesturlandi hafi því verið rétt að
hafna ósk sóknaraðila um leiðréttingu á þinglýsingabók þar sem uppi sé vafi um
ástæðu þess að umræddu afsali hafi ekki verið þinglýst á eignina Ytra-Hólm.
Varnaraðili
mótmæli þeirri fullyrðingu í kæru sóknaraðila að rétthafar samkvæmt umræddu
afsali frá árinu 1958 hafi mátt treysta því að þinglýsingabók bæri réttindin
með sér þar sem þeir hafi haft undir höndum afsal áritað um innfærslu skjalsins
í þinglýsingabók. Þinglýsingabækur séu opinberar réttindaskrár og beri með sér
áreiðanleika að lögum. Áreiðanleiki þinglýsingabóka felist í því að allir eigi
samkvæmt lögum að geta treyst því að skráningar í þær séu réttar. Í fræðilegri
umræðu hafi framangreint verið nefnt jákvæður áreiðanleiki þinglýsingabóka og á
honum byggist réttaráhrif þinglýsinga. Að sama skapi megi almenningur treysta
því að ef þinglýsingabók tilgreini ekki tiltekin eignarréttindi eða takmörk
þeirra séu löglíkur fyrir því að þeim réttindum sé ekki til að dreifa um
viðkomandi eign. Í fræðilegri umræðu hafi framangreint verið nefnt neikvæður
áreiðanleiki. Á grundvelli áreiðanleika þinglýsingabókar um jörðina Ytra-Hólm I
hafi varnaraðili gengið til samninga um kaup á jörðinni í maí 2013. Af
eignarheimildum fyrri eiganda jarðarinnar hafi mátt ráða að vatnsréttindi hefðu
aldrei verið undanskilin jörðinni og hafi varnaraðili því sem grandlaus
kaupandi jarðarinnar mátt treysta því að ákvæði afsals um fylgifé jarðarinnar
væri rétt. Því væri það í ósamræmi við hið þinglýsta afsal ef færa ætti inn
upplýsingar um meint réttindi sóknaraðila samkvæmt afsalinu frá 1958.
Varnaraðili byggi á því að gera verði sérstaklega strangar kröfur til
leiðréttinga á þinglýsingabókum þegar svo beri undir og telji hann að þær
ástæður sem sóknaraðili hafi fært fram máli sínu til stuðnings dugi hvergi
nærri til. Fallist virðulegur dómur á kröfu sóknaraðila í máli þessu sé ljóst
að varnaraðili muni verða fyrir miklu fjárhagslegu tjóni og áskilji hann sér
allan rétt til þess að krefja íslenska ríkið um bætur fyrir það tjón.
Varnaraðili
mótmæli því að dómur Hæstaréttar, í málinu nr. 404/2008, geti haft
fordæmisgildi í málinu. Í tilvitnuðum dómi hafi viðkomandi afsali sannarlega
verið þinglýst og það innfært í register fyrir viðkomandi jörð. Mistökin hafi
hins vegar verið þau að geta ekki sérstaklega um takmarkanir samkvæmt afsalinu,
sem falist hafi í réttindum íslenska ríkisins til vatnsafls o.fl. á jörðinni.
Efni afsalsins sem slíks hafi verið óumdeilt en einnig hafi verið óumdeilt í
málinu að afsalinu hafi verið þinglýst árið 1923. Það hafi því verið eðlileg
niðurstaða í málinu að leiðrétta þinglýsingabók um efnisatriði afsals. Í því
máli sem hér sé til umfjöllunar sé óumdeilt að afsalinu hafi aldrei verið
þinglýst og aldrei fært inn á viðkomandi jörð. Að mati varnaraðila sé það með
öllu óupplýst og háð mikilli óvissu hvað raunverulega hafi orðið til þess að
afsalinu frá 1958 hafi ekki verið þinglýst á jörðina Ytra-Hólm. Í málinu sé
ekkert sem beinlínis bendir til mistaka við þinglýsingu. Sóknaraðili hafi
ekkert fært fram í málinu sem upplýst geti um hin meintu mistök við
þinglýsinguna og því beri dóminum að staðfesta niðurstöðu sýslumannsins á
Vesturlandi um að hafna beiðni sóknaraðila um leiðréttingu þinglýsingabókar.
Telji
dómurinn hins vegar að fella verði ákvörðun sýslumanns úr gildi þá sé engu að
síður rétt að hafna kröfum sóknaraðila í máli þessu þar sem réttur sóknaraðila
til þess að krefjast leiðréttingar á þinglýsingabók eftir nærri 60 ár sé
fallinn niður sökum tómlætis. Í því sambandi sé bent á að rekstur vatnsveitu á
Akranesi hafi verið framseldur ítrekað á milli opinberra aðila og félaga.
Þannig hafi Vatnsveita Akraness annast reksturinn, því næst Orkuveita
Reykjavíkur og loks sóknaraðili. Gera verði ráð fyrir því að áreiðanleikakannanir
hafi verið gerðar þegar rekstur veitunnar hafi verið framseldur og við
framkvæmd þeirra hafi aðilum mátt vera það ljóst að meintum afsalsréttindum
hafi aldrei verið þinglýst. Varnaraðili telji að allur réttur til þess að
krefjast leiðréttingar á þinglýsingabók sé nú fallinn niður sökum tómlætis
sóknaraðila og þeirra fyrirtækja og opinberu aðila sem sóknaraðili leiði rétt
sinn frá.
V.
Varnaraðilinn
Anton Ottesen telur að ástæðu þess að umræddu afsali hafi ekki verið þinglýst á
jörðina Ytra-Hólm hljóti að mega rekja til þess að einhver mistök hafi átt sér
stað. Telji hann eðlilegt að afsalið verði innfært í þinglýsingabók, eins og
upphaflega hafi staðið til.
VI.
Samkvæmt 27. gr. þinglýsingalaga nr. 39/1978 skal þinglýsingarstjóri bæta úr verði hann þess áskynja að færsla í fasteignabók sé röng eða mistök hafi orðið um þinglýsinguna ella. Eins og áður er fram komið ber umrætt afsal með sér að það hefur verið stimplað og áritað á eftirfarandi hátt: „Móttekið 27/3 1958 til innf. í veðm.bækur Mýra & Borgarfj.sýslu og þingl. á mannt.þingi I. Akraneshrepps 1958. Þingl.gj. kr. 75.- St.gj. kr. 240.- Samtals 315.00 Merkt: Litra K nr. 458.“ Fyrir neðan þennan texta er stimplað nafn og embættisstimpill sýslumannsins Jóns Steingrímssonar. Þá hafa verið límd á skjalið stimpilmerki til staðfestu því að ákvarðað stimpilgjald vegna þinglýsingar skjalsins hafi verið greitt. Þrátt fyrir þetta er óumdeilt að engin merki sjást um það í þinglýsingabókum þinglýsingarstjóra að skjalið hafi nokkurn tímann verið fært þar inn eða að efni þess sé þar í einhverju getið. Verður að telja að framangreint sé næg staðfesting þess að umrætt afsal hafi borist sýslumanni Mýra- og Borgarfjarðarsýslu til þinglýsingar hinn 27. mars 1958 og að það hafi þá talist tækt til þinglýsingar. Verður ekki séð að neinni annarri skýringu sé til að dreifa á því að umrædds afsals sé hvorki né hafi verið getið í fasteignabók þinglýsingarstjóra en að mistök hafi verið gerð við þinglýsingu þess. Verður ekki talið að slíkur vafi leiki á um það að mistök hafi orðið við innfærslu skjalsins í fasteignabók að þinglýsingarstjóra hafi verið rétt að synja kröfu sóknaraðila um leiðréttingu framangreindra mistaka og innfærslu skjalsins í fasteignabók, enda telst réttur til að krefjast slíkrar leiðréttingar ekki háður tímatakmörkunum, sbr. dóma Hæstaréttar í máli nr. 404/2008 og hrd. 1990.406. Verður ákvörðun sýslumannsins á Vesturlandi um framangreint, dags. 13. mars 2017, því felld úr gildi og lagt fyrir hann að færa umrætt afsal í þinglýsingabók embættisins á eignirnar Ytra-Hólm I, landnr. 133694, og Ytra-Hólm II, landnr. 133695.
Varnaraðili greiði sóknaraðila 450.000 krónur í málskostnað.
Ásgeir Magnússon kveður upp úrskurð þennan.
Úrskurðarorð:
Felld er úr gildi ákvörðun sýslumannsins á Vesturlandi, dags. 13. mars 2017, um að hafna beiðni sóknaraðila um leiðréttingu þinglýsingabókar skv. 1. mgr. 27. gr. þinglýsingalaga nr. 39/1978 með innfærslu afsals, dags. 15. mars 1958, með þinglýsingarnúmerið K-458/1958. Lagt er fyrir sýslumann að færa afsalið í þinglýsingabók á eignirnar Ytra-Hólm I, landnr. 133694, og Ytra-Hólm II, landnr. 133695.
Varnaraðili greiði sóknaraðila 450.000 krónur í málskostnað.
Ásgeir Magnússon